Αν μπορούσε κανείς να μετρήσει την ενόχληση που προκαλεί ο Ολυμπιακός κάθε φορά που σηκώνει μια κούπα, το γνωστό site της ντροπής θα ήταν το θερμόμετρο. Και φέτος, με το 48ο πρωτάθλημα να καταλήγει εκεί που ανήκει, στο μεγάλο λιμάνι, το site που “δεν είναι αντικειμενικό αλλά το παίζει” ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Επειδή δεν μπορούσε να σταθεί στην αγωνιστική υπεροχή του Θρύλου, δεν άντεξε τη φιέστα, τα πανηγύρια, τη λάμψη και τις δηλώσεις, είπε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να στοχοποιήσει. Και μάλιστα όχι με θάρρος, αλλά με… ανυπόγραφα άρθρα.
Σας ενόχλησε η χαρά ή η επιτυχία;
Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε ένα ακόμα πρωτάθλημα, με τους νεαρούς Μουζακίτη και Κωστούλα να ζουν το όνειρό τους. Όμως αντί η σελίδα της ντροπής να αναγνωρίσει δύο 18χρονους που μπήκαν δυναμικά στο προσκήνιο, προτίμησε να ασχοληθεί με το… ήθος τους. Γιατί; Διότι τόλμησαν να φορέσουν τη φανέλα του Θρύλου και να γιορτάσουν. Αυτό ήταν το “έγκλημά” τους.
Και ποιος τους “έκρινε”; Ένα site που προφανώς έχει αποφασίσει εδώ και καιρό πως η αλήθεια είναι περιττή, όταν μπορεί να πουλήσει εντυπώσεις και υπονοούμενα. Ποιος χρειάζεται ρεπορτάζ, όταν έχεις αντι-Ολυμπιακή ατζέντα;
Ανυπόγραφα άρθρα, ανυπόστατη “ηθική”
Όταν έχεις άποψη, την υπογράφεις. Όταν είσαι υπερήφανος για κάτι που γράφεις, βγαίνεις μπροστά. Όταν όμως κρύβεσαι πίσω από γενικόλογες επιθέσεις και στοχοποιήσεις παιδιών, τότε δεν έχεις ούτε “άντερα” ούτε άποψη. Έχεις πρόθεση – και είναι ξεκάθαρη.
Το να γράφεις για δύο πιτσιρικάδες που μόλις ξεκινούν την καριέρα τους, μόνο και μόνο επειδή φόρεσαν τη φανέλα που σε “πονάει”, δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι εμπάθεια με φιλοδοξία.
Γιατί να γράψεις για τον δικό σου όταν μπορείς να χτυπάς τον Ολυμπιακό;
Όταν πρόκειται για σκηνικά άλλων ομάδων, τα μάτια είναι κλειστά, τα μικρόφωνα σιωπηλά και τα πληκτρολόγια άδεια. Όμως όταν πρόκειται για Ολυμπιακό, ακόμα και το βλέμμα ενός παίκτη γίνεται “θέμα”.
Δυστυχώς για εσάς, όμως, το 48ο δεν σβήνεται, ούτε με ανυπόγραφα άρθρα ούτε με “ηθικολογίες” αλά καρτ. Και όσο κι αν προσπαθείτε να μειώσετε τη χαρά του κόσμου του Ολυμπιακού, το μόνο που καταφέρνετε είναι να επιβεβαιώνετε ότι ο Θρύλος σας πονάει. Πάντα. Παντού.
Υπάρχει ερώτημα για εσάς – θα απαντήσετε;
Αν αυτή είναι η άποψή σας, γιατί δεν την υπογράφετε; Αν πιστεύετε πραγματικά ότι αυτά τα παιδιά έπρεπε να “στοχοποιηθούν”, γιατί δεν βγαίνετε δημόσια να το στηρίξετε με όνομα και επώνυμο;
Η σιωπή σας λέει πολλά. Αλλά ο Ολυμπιακός λέει ένα: σας έχουμε συνηθίσει. Και φέτος, σας “κεράσαμε” ακόμα μία γιορτή.
