Στο 94ο λεπτό, όταν τα περισσότερα φιλικά έχουν ήδη ξεχαστεί από θεατές και παίκτες, ο Αντώνης Παπακανέλος έγραψε το δικό του ποδοσφαιρικό ποίημα. Ένα γκολ που δεν ήταν απλώς όμορφο – ήταν δήλωση ταυτότητας. Και κυρίως, ήταν υπενθύμιση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ακόμη “υλικό” να εμπιστευτεί, αρκεί να του δώσει βήμα.
Στο φιλικό της Εθνικής Ελπίδων απέναντι στη Σερβία (ήττα με 2-3), το γκολ του Παπακανέλου ήταν κάτι παραπάνω από μια στιγμή τεχνικής. Ήταν από αυτές τις φάσεις που λες «αυτό το παιδί το ’χει». Και ο Ολυμπιακός το ξέρει καλά.
Ένα γκολ-έργο τέχνης
Η φάση: πάρσιμο με δεξί, σκαφτή ντρίμπλα με αριστερό, σουτ με το δεξί. Κίνηση σε ρυθμό video game, τελείωμα με την άνεση παίκτη επιπέδου Serie A. Δεν είναι τυχαίο. Ο Παπακανέλος δουλεύει, εξελίσσεται και βγάζει στο γήπεδο στοιχεία που σπάνια βρίσκεις σε παίκτες της ηλικίας του: ψυχραιμία, τεχνική καθαρότητα, κυνισμός στο τελείωμα.
Ολυμπιακός: Η επένδυση στην Ακαδημία αποδίδει καρπούς
Η εμφάνιση του Παπακανέλου δεν ήταν μεμονωμένη. Μαζί του έπαιξαν ή βρέθηκαν στην αποστολή αρκετά παιδιά της ερυθρόλευκης Ακαδημίας: Κουτσογούλας, Καλογερόπουλος, Κ. Κωστούλας, Μπακούλας, Λιατσικούρας, Μπότης. Δεν είναι απλώς μια συγκυρία. Είναι απόδειξη πως στον Ρέντη κάτι γίνεται σωστά.
Ο Ολυμπιακός δεν περιμένει από την αγορά να του φέρει τον επόμενο ηγέτη. Τον χτίζει μόνος του. Και ο Παπακανέλος, με αυτή την εικόνα στην Εθνική, δεν είναι απλώς ένα «πρότζεκτ». Είναι η ζωντανή διαφήμιση της φιλοσοφίας “παράγω – δεν αγοράζω”.
Η Ελλάδα ψάχνει απεγνωσμένα για νέο αίμα. Η Εθνική ομάδα χρειάζεται παίκτες που μπορούν να αλλάξουν τον ρυθμό, να κάνουν κάτι απρόβλεπτο, να μην φοβούνται να πάρουν την ευθύνη. Ο Παπακανέλος δείχνει να έχει όλα αυτά – και σε ηλικία μόλις 19 ετών (γεν. 2005).
Αν συνεχίσει έτσι, αν προστατευτεί από τη φθορά της υπερβολής και πάρει χρόνο όχι μόνο στις μικρές Εθνικές, αλλά και στον Ολυμπιακό, τότε μιλάμε για έναν παίκτη που μπορεί να αφήσει εποχή. Το ταλέντο δεν αρκεί – αλλά όταν το βλέπεις σε τέτοια καθαρότητα, είναι αμαρτία να μην το εξελίξεις.
