Η ιστορία του Κέντρικ Ναν δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία καριέρας. Είναι η απόδειξη πως το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Και στον φετινό τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος —ή σε αυτό που βαφτίστηκε «ελληνικός τελικός» και κατέληξε να θυμίζει περισσότερο low-budget remake του Malice at the Palace— ο Αμερικανός γκαρντ του Παναθηναϊκού απέδειξε ξανά γιατί το NBA τον ξέβρασε χωρίς τύψεις.
Δεν έχει να κάνει μόνο με τα κλειστά συστήματα του NBA. Ούτε με το αν τα σουτ του περνάνε τα analytics. Έχει να κάνει με συμπεριφορά, ήθος, αντίληψη του τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας αθλητής.
Γιατί το να παίζεις σκληρά είναι μέσα στο παιχνίδι. Το να παίζεις βρώμικα, είναι έξω από κάθε πλαίσιο. Και ο Κέντρικ Ναν, στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, δεν το ακούμπησε απλώς αυτό το όριο — το πέρασε με σπριντ, βρίζοντας και χειρονομώντας στο κοινό.
Ο MVP του… “αντιαθλητισμού”
Το φάουλ στον Εβάν Φουρνιέ ήταν το κερασάκι. Ένα ξεκάθαρο χτύπημα, ένα αντιαθλητικό χωρίς καμία αμφιβολία. Και παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν αποβλήθηκε, αλλά συνέχισε να προκαλεί. Γιατί έτσι λειτουργεί ένας παίκτης που δεν σέβεται τίποτα. Ούτε τους αντιπάλους του. Ούτε το παιχνίδι. Ούτε τη φανέλα που φοράει.
Κι ας βάλει 20. Κι ας βάλει 30. Το θέμα δεν είναι τι γράφει το boxscore. Το θέμα είναι ποιος είσαι όταν σφίγγουν τα δόντια. Και ο Κέντρικ Ναν, αντί να δείξει ηγετική συμπεριφορά, διάλεξε να γίνει καρικατούρα trash talker, να κουνάει χέρια, να κοιτάει διαρκώς προκλητικά, να σπρώχνει, να βρίζει.
Αυτά δεν είναι σημάδια νικητή. Είναι σημάδια ανασφάλειας. Παίκτης που πιστεύει στον εαυτό του, δεν χρειάζεται να λειτουργεί σαν ταραξίας. Ο Ναν παίζει σαν να προσπαθεί να αποδείξει κάτι – όχι στον κόσμο, αλλά στον εαυτό του. Και κάθε φορά που τον βλέπεις να φλερτάρει με την αποβολή, καταλαβαίνεις γιατί το NBA τον προσπέρασε σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Η προσωπική μου οπτική: Ήθος πάνω από όλα
Ως άνθρωπος που έχω φάει τις γραμμές του παρκέ με το κουτάλι, δεν θα σταθώ στο ποιος νίκησε και ποιος έχασε. Αυτά αλλάζουν κάθε χρόνο. Εκείνο που δεν αλλάζει είναι η ουσία του παιχνιδιού: ότι το μπάσκετ είναι άθλημα τιμής. Είναι παιχνίδι μυαλού, τεχνικής και πάνω από όλα σεβασμού.
Ο Κέντρικ Ναν δεν αποτυγχάνει επειδή δεν ξέρει μπάσκετ. Αποτυγχάνει επειδή δεν έχει χαρακτήρα πρωταθλητή. Κι όσο κι αν τον παρουσιάζουν ως MVP, η εικόνα του εντός και εκτός παρκέ θυμίζει περισσότερο παίκτη του streetball παρά επαγγελματία ηγέτη σε ευρωπαϊκό σύλλογο.
Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να ξαναχτίσει κάτι σταθερό, πρέπει να σκεφτεί σοβαρά αν θέλει να στηριχτεί πάνω σε τέτοια πρότυπα. Γιατί, αργά ή γρήγορα, οι ομάδες παίρνουν το χαρακτήρα των παικτών τους.
Και αν ο χαρακτήρας είναι αυτός του Κέντρικ Ναν, τότε το μέλλον δεν είναι ούτε λαμπρό, ούτε πράσινο. Είναι απλώς τοξικό.
