Σε μια βραδιά που θα μπορούσε να έχει μείνει χαραγμένη ως μια προσωπική γιορτή, ο Κώστας Παπανικολάου δεν είχε διάθεση για πανηγυρισμούς. Το ρεκόρ συμμετοχών με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ένα κατόρθωμα που τον περνά πλέον στην αιωνιότητα της «ερυθρόλευκης» ιστορίας, ήρθε σε μια στιγμή πίκρας – μετά την ήττα από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη.
Ο Παπ, όπως τον αποκαλούν όσοι νιώθουν κοντά του όλα αυτά τα χρόνια, μίλησε με την ψυχή του. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να καλύψει τη στεναχώρια του. Αντί για λόγια γιορτής, μίλησε για αναμνήσεις, για φίλους που μένουν πίσω – με πιο χαρακτηριστική την αναφορά στον Γιώργο Πρίντεζη, τον άνθρωπο που μοιράστηκε μαζί του τις πιο βαριές φανέλες και τις μεγαλύτερες στιγμές.
«Δεν έχω κάτι έξυπνο να πω για όλα αυτά που έχω ζήσει. Όλες οι αναμνήσεις μαζί… καλές, κακές, όμορφες, άσχημες», είπε, σαν να τα έβλεπε όλα να περνούν μπροστά του. Δεν ήταν ένα απλό ρεκόρ για εκείνον – ήταν η σφραγίδα σε μια σχέση ζωής με τον Ολυμπιακό.
Κι όμως, δεν στάθηκε εκεί. Η συζήτηση πήγε γρήγορα στο παιχνίδι, στην ουσία του αθλητή που δεν βολεύεται με τίποτα λιγότερο από τη νίκη. «Παίξαμε όμορφο μπάσκετ, πήραμε διαφορές και τις χάσαμε εύκολα», σημείωσε, βάζοντας το δάχτυλο ακριβώς στο πρόβλημα. Όχι για να κρίνει, αλλά για να αφυπνίσει. Ήταν μια ανάλυση ξεκάθαρη, χωρίς δικαιολογίες.
Μίλησε για το πόσο σημαντικό είναι να κρατάς τη διαφορά, για το πώς μπορείς με την άμυνα να χτίσεις χαρακτήρα όταν η επίθεση δεν ρολάρει. Μίλησε, ουσιαστικά, σαν προπονητής μέσα στο παρκέ. Και φυσικά, δεν έλειψε το μήνυμα της επόμενης μέρας: «Κεφάλια ψηλά. Να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να προετοιμαστούμε για το ματς της Κυριακής με το Μαρούσι».
Αυτός είναι ο Παπανικολάου. Ο αρχηγός. Ο άνθρωπος που γράφει ιστορία και κοιτάει μόνο μπροστά. Και όσοι αγαπούν αυτόν τον σύλλογο, ξέρουν πόσο τυχεροί είναι που τον έχουν ακόμα στην πρώτη γραμμή της μάχης.


