Η Εθνική Ελλάδας πανηγυρίζει την πρόκριση στα ημιτελικά του Eurobasket 2025, οι Έλληνες φίλαθλοι ζουν μεγάλες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας, αλλά… ίσως όχι όλοι.
Υπάρχει μια κατηγορία οπαδών που βρίσκεται σε κατάσταση βαθιάς εσωτερικής σύγκρουσης. Μιλάμε φυσικά για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, οι οποίοι καταβάλλονται από μια αλλόκοτη χαρμολύπη – ένας πόνος ανάμεσα στην πράσινη πίστη και στην εθνική συνείδηση. Την Παρασκευή, η Ελλάδα αντιμετωπίζει την Τουρκία του Εργκίν Αταμάν και το δίλημμα είναι ασήκωτο.
Ελλάδα ή Αταμάν; Γαλανόλευκη ή Τούρκος προπονητής;
Ο λατρεμένος τους Εργκίν Αταμάν, αυτός που δεν δέχεται ούτε… πανό για την εισβολή στην Κύπρο, αυτός που τους εξήγησε ότι «αν θέλετε βρίστε τον Παναθηναϊκό αλλά όχι την Τουρκία», αυτός που είχε φύγει απειλώντας επειδή… τον πείραξε η ιστορική μνήμη, είναι τώρα απέναντι.
Και τώρα τι; Θα σηκώσουν ελληνικές σημαίες ή τουρκικές; Θα φορέσουν φανέλες της «επίσημης αγαπημένης» ή θα ψάξουν πράσινες εκδοχές με τη μισοφέγγαρο; Θα πανηγυρίζουν όταν σκοράρει ο Γιάννης ή όταν ο Λάρκιν δώσει alley-oop στον Σεγκούν;
Η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά στη ζωή τους θα εύχονταν αυτό το ματς να το έπαιζε η… Γαλατάσαραϊ. Έτσι θα είχαν ξεκάθαρη άποψη.
Βέβαια, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να… πανηγυρίζουν κάθε καλάθι, σε κάθε μπασκέτα – μια νέα τάση, η μπασκετική ουδετερότητα του Ζαππείου. Να είναι μέσα στην κερκίδα με διπλή κασκόλ: από τη μια η Γαλανόλευκη, από την άλλη το φόντο του Κεμάλ. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη – μόνο Αταμάν.
Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: Η Εθνική παίζει ημιτελικό, αλλά κάποιοι ζουν υπαρξιακό τελικό.
Ο Αταμάν ή η Ελλάδα.
Ο Παναθηναϊκός ή η πατρίδα.
Τα καλάθια ή η συνείδηση.
Αλλά δεν πειράζει. Το Σάββατο το πρωί θα ξέρουμε την απάντηση.
