Αν υπάρχει μια λέξη που χαρακτηρίζει τον φετινό Ολυμπιακό, αυτή είναι η προσποίηση. Προσποιήθηκε ότι είχε plan B, προσποιήθηκε ότι μπορούσε να κοντράρει ως φαβορί, προσποιήθηκε ότι ήταν ομάδα για τίτλους. Και τώρα, όπως κάθε καλοκαίρι της εποχής Μπαρτζώκα, έρχεται η φάση της ανασκόπησης και της κάθαρσης, όπου όλοι θυμούνται ότι κάτι πρέπει να αλλάξει – αλλά τελικά κάτι μένει πάντα ίδιο.
Το νέο επεισόδιο της σειράς λέγεται «Ρόστερ 2025: Ποιον κρατάμε, ποιον διώχνουμε, και ποιος ξέχασε ότι έπαιζε στην ομάδα».
Η σερβική “Telesport.rs” άνοιξε το παιχνίδι, αναφέροντας τις επικείμενες αποχωρήσεις Γκος και Ντόρσεϊ. Και κάπου εδώ αρχίζει η ειρωνεία. Δύο γκαρντ που δεν έπεισαν ποτέ ότι μπορούν να ηγηθούν, φεύγουν — σαν να άφησαν πίσω τους βαρύ αποτύπωμα.
Ο Ντόρσεϊ μπήκε στη σεζόν σαν “επιστροφή-φωτιά” και έσβησε γρηγορότερα κι απ’ τις προσδοκίες του. Ο Γκος έκανε μερικές καλές εμφανίσεις, αλλά στα κρίσιμα έμεινε με την πιρουέτα και την πάσα… εκτός ρυθμού. Αν αυτή η δυάδα ήταν η ελπίδα του Ολυμπιακού για την περιφέρεια, τότε το πρόβλημα δεν είναι οι παίκτες. Είναι οι επιλογές.
Ποιοι πρέπει να μείνουν και γιατί
Ωραία λοιπόν, να φύγουν οι “ασυνεπείς”. Αλλά ποιοι πρέπει να χτιστούν γύρω από το νέο project;
1. Εβάν Φουρνιέ
Το no-brainer του ρόστερ. Ήρθε, πάλεψε μόνος του, έκλαψε μετά τον αποκλεισμό. Ένας παίκτης με ποιότητα, ήθος, clutch χαρακτήρα και ηγετική φυσιογνωμία. Αν ο Ολυμπιακός θέλει να αλλάξει νοοτροπία, αυτός είναι η βάση.
2. Σάσα Βεζένκοφ
Παρά την κακή του εμφάνιση στον ημιτελικό, ο Σάσα είναι στυλοβάτης. Θέλει reset, στήριξη και ξαναχτίσιμο ρόλου. Είναι ικανός να κουβαλήσει, αρκεί να μην τον αφήνουν κάθε φορά μόνο του στο παρκέ με τα φαντάσματα της άμυνας.
3. Τόμας Γουόκαπ
Ο εγκέφαλος του συστήματος. Πολλοί τον αμφισβήτησαν, αλλά χωρίς αυτόν ο Ολυμπιακός δεν σκέφτεται καν. Είναι αμυντικό φίλτρο, είναι καθοδηγητής, και ναι — χρειάζεται δίπλα του ένα πιο εκρηκτικό γκαρντ.
4. Κώστας Παπανικολάου
Εμπειρία, αποδοχή στα αποδυτήρια και ακόμα ικανός να προσφέρει σε ρόλο 2ου-3ου βιολιού. Δεν χρειάζεται να τον αποθεώνεις. Χρειάζεται να τον χρησιμοποιείς σωστά.
5. Γιαννούλης Λαρεντζάκης
Ο πιο αδικημένος παίκτης του ρόστερ. Πάντα πρώτος στη μάχη, πάντα με ενέργεια, πάντα χωρίς σταθερό ρόλο. Αν ο Ολυμπιακός ψάχνει ελληνικό κορμό με ψυχή, η λύση ήταν πάντα μπροστά του.
Οι “Γρίφοι” της νέας σεζόν
Κίναν Έβανς
Ερωτηματικό με πολλά θαυμαστικά. Αν επιστρέψει υγιής, μπορεί να γίνει ο combo guard που έλειπε. Έχει σκορ, ταχύτητα και διάθεση να παίξει κάθετο μπάσκετ — κάτι που ο Ολυμπιακός δεν ξέρει τι είναι εδώ και χρόνια.
Λούκα Βιλντόζα
Αργοπορημένος στην ένταξη, αναποτελεσματικός στην εφαρμογή. Αν μείνει, θα χρειαστεί ολική επαναφορά ψυχολογίας και ρόλου. Διαφορετικά, θα παραμείνει άλλη μία λάθος επένδυση σε “ταλέντο”.
Όσοι δεν ανήκουν στο αύριο
Φαλ, ΜακΚίσικ, Ράιτ: Έδωσαν, αλλά η φλόγα έσβησε. Οι σέντερ δεν αρκούν να είναι απλώς «κορμιά». Ο Ολυμπιακός χρειάζεται μοντέρνους ψηλούς, με πόδια, πάσα, αλλαγή στην άμυνα και επιθετικό ένστικτο. Και οι τρεις δεν πληρούν τα κριτήρια για την Ευρωλίγκα του σήμερα.
Και τώρα τι;
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά στο ίδιο σταυροδρόμι:
– Ή αλλάζει φιλοσοφία και χτίζει σε ουσία,
– Ή μένει πιστός στο “αξιακό” μπασκετάκι του Μπαρτζώκα, που λιώνει στην πίεση όπως το παρκέ του ΣΕΦ τον Ιούνιο.
Αν το καλοκαίρι τελειώσει με την παραμονή των “ίδιων” και απλώς 2-3 κινήσεις «μετριοπάθειας», η ομάδα θα μπει στον πέμπτο χρόνο του ίδιου λάθους.
Γιατί η αποτυχία είναι κακή.
Η επανάληψη της ίδιας αποτυχίας, είναι επιλογή.
Και στον Ολυμπιακό, αν δεν αλλάξεις τους παίκτες, άλλαξε τουλάχιστον την κασέτα.
Υ.Γ.: Η ομάδα θέλει παίκτες που θα παίζουν όταν καίει η μπάλα — όχι όταν περισσεύει η κατοχή. Αν αυτό δεν το καταλάβεις τώρα, ετοιμάσου για νέο Final 4 του… “σχεδόν”.
