Ήρθε η ώρα. Ο Γιάννης πρέπει να φύγει. Για το καλό του. Για την ιστορία του. Για την ψυχή του. Όχι, δεν το λέμε ελαφρά τη καρδία. Δεν είμαστε από εκείνους που πετάνε “να φύγει” στην πρώτη στραβή. Είμαστε από εκείνους που βλέπουμε έναν θρύλο να σβήνει αργά-αργά σ’ ένα περιβάλλον που δεν τον αξίζει πια. Και η φετινή σεζόν των Μπακς ήταν η οριστική επιβεβαίωση ότι το παραμύθι του Μιλγουόκι έφτασε στο τέλος του.
Η ομάδα που σήκωσε το τρόπαιο του NBA το 2021, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να γράφει ιστορία, έχει μετατραπεί σε ένα σύνολο χωρίς κατεύθυνση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς προοπτική. Η τραγική κατάρρευση στο Game 5, με προβάδισμα +7 στα 35 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, απλώς έβαλε τον τίτλο τέλους σε μια εποχή που έχει ήδη τελειώσει εδώ και καιρό. Και ας μην το παραδέχονταν οι Μπακς.
Η μεταγραφή του Ντέμιαν Λίλαρντ αποδείχθηκε τραγική. Όχι επειδή ο Dame δεν είναι σπουδαίος παίκτης. Αλλά γιατί η ομάδα δεν είχε καμία βάση για να τον στηρίξει. Ο Χόλιντεϊ, ένας από τους λίγους two-way guard με πραγματική επιρροή, έφυγε για να έρθει ένας… σκόρερ. Και όλα τα υπόλοιπα; Ντοκ Ρίβερς, Κούζμα, υπερτιμημένοι ρολίστες με τεράστια συμβόλαια. Οι Μπακς κατάφεραν να δώσουν 100+ εκατομμύρια για παίκτες που δεν κάνουν ούτε για την ένατη θέση.
Την ίδια στιγμή, ο Γιάννης τα έκανε όλα:
- 30+ πόντοι ανά αγώνα
- 60% στα σουτ
- 12 ριμπάουντ
- 6,5 ασίστ
- δεύτερος σε triple-double
- πρώτος σε όλα στα playoffs
Μα τι άλλο να κάνει; Σπαθιά να καταπιεί; Να παίξει και center και PG ταυτόχρονα; Πόσες φορές πρέπει να δούμε την ίδια εικόνα: ο Γιάννης με το βλέμμα στο κενό, παλεύοντας μόνος του, με πλάτη στους τοίχους και χωρίς καμία βοήθεια;
Με τη νέα σεζόν να πλησιάζει, το Μιλγουόκι έχει ήδη δεσμευμένο το 70% του salary cap σε Λίλαρντ και Γιάννη – με τον πρώτο να μην ξαναπαίζει πριν το 2026. Δεν υπάρχουν picks, δεν υπάρχουν πόροι, δεν υπάρχει free agent market. Δεν υπάρχει τίποτα. Μια ομάδα που επιμένει σε κουρασμένες λύσεις, με προπονητή που βλέπει το ΝΒΑ σαν… VHS εποχής ’90s, και μια πόλη που ποτέ δεν ήταν ελκυστική για superstars.
Ο Γιάννης είναι 30. Παίζει με σώμα που χτυπά και υποφέρει από το 2015. Δεν του μένουν δέκα χρόνια. Του μένουν τέσσερα-πέντε μεγάλα. Και αυτά τα χρόνια δεν μπορεί να τα σπαταλήσει σε μια ομάδα που πλέον μοιάζει G-League χωρίς αυτόν.
Έχει δώσει πίσω και με το παραπάνω όσα πήρε. Πήρε μια παρακμιακή ομάδα και την έκανε πρωταθλήτρια. Της έφερε δισεκατομμύρια έσοδα. Της χάρισε αναγνώριση. Έμεινε, όταν άλλοι στη θέση του θα είχαν φύγει προ πολλού.
Οι Thunder και οι Rockets έχουν picks, νεανικό κορμό και χώρο στο cap. Οι Knicks, οι Clippers ή ακόμη και οι Heat, αν αποτύχουν ξανά, μπορούν να πάνε all-in. Και ο Γιάννης είναι plug & play. Τον βάζεις και αμέσως γίνεσαι contender. Δεν υπάρχει άλλος τέτοιος στο NBA. Ούτε ο Γιόκιτς. Ούτε ο Ντόντσιτς. Ούτε ο SGA. Κανείς δεν επηρεάζει τόσο πολύ και τις δύο πλευρές του παρκέ.
Ο Γιάννης δεν χρειάζεται να φύγει ως “κακός”. Απλώς, ο κύκλος του Μιλγουόκι έχει κλείσει. Ώρα να κυνηγήσει ένα νέο δαχτυλίδι. Σε μια ομάδα που θα τον στηρίξει, που θα τον ανεβάσει, που θα τον οδηγήσει εκεί που αξίζει να φτάσει: στο πάνθεον των all-time μεγάλων με παραπάνω από έναν τίτλους.
Ο Greek Freak δεν ανήκει σε αυτό το “τίποτα” των Μπακς πια.
Ανήκει στην κορυφή.
Ώρα να πάει να την ξανακατακτήσει.
