Το όλο θέμα με την επίσκεψη του προπονητή Εργκίν Αταμάν στην Κύπρο δεν άφησε αδιάφορους όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην πολιτική και στον αθλητισμό, αλλά κάποιοι δημοσιογραφικοί ιστότοποι επιλέγουν να μην το θίξουν. Και εδώ είναι που οι «μεγάλοι της ενημέρωσης» απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο αποτελεσματικοί είναι στο να κρύβουν τα γεγονότα που ίσως δεν εξυπηρετούν τα αφεντικά τους.
Ο Αταμάν, γνωστός προπονητής στο μπάσκετ, βρέθηκε στην Κύπρο και – γιατί όχι – αποφάσισε να μοιραστεί την πολιτική του σοφία. Σα να μην ήταν αρκετά τα επιτεύγματά του στους αγωνιστικούς χώρους, είπε να πάρει τον ρόλο του πολιτικού αναλυτή και να δώσει τις δικές του απόψεις για την πολιτική κατάσταση στην περιοχή. Και ξέρετε τι συνέβη μετά; Κάποια sites, που αυτοαποκαλούνται «αντικειμενικά», απλά το προσπέρασαν. Ναι, σωστά ακούσατε. Ούτε λέξη.
Ποιο είναι το ζήτημα εδώ;
- Ο Αταμάν, ένας άνθρωπος που ανήκει στον χώρο του αθλητισμού, έρχεται στην Κύπρο και νομίζει πως μπορεί να μας διδάξει πολιτική. Ποιος του έδωσε αυτό το δικαίωμα;
- Όμως, ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το πώς διάφορα μέσα ενημέρωσης δεν βρήκαν κανέναν λόγο να αναφέρουν τις δηλώσεις του. Τυχαίο; Δε νομίζω.
Ας το δούμε πιο αναλυτικά:
- Η «τυχαία» παράλειψη: Τι είναι αυτό που κάνει τα μεγάλα ειδησεογραφικά sites να «ξεχνούν» τέτοιες δηλώσεις; Μήπως κάποιοι παίρνουν γραμμή από αλλού; Ή μήπως ο Αταμάν έχει καλούς φίλους εκεί πάνω στις ηγεσίες και δεν τους συμφέρει να τον αγγίζουν;
- Ο ρόλος του Τύπου: Είναι φανερό ότι κάποιοι έχουν ξεχάσει τι σημαίνει δημοσιογραφία. Η δουλειά τους είναι να ενημερώνουν το κοινό, όχι να κάνουν τα στραβά μάτια όταν κάτι δεν τους αρέσει. Αλλά βέβαια, όταν έχεις έναν Τούρκο προπονητή να κάνει μαθήματα πολιτικής σε ελληνικό έδαφος, τα πράγματα αλλάζουν.
- Η αλήθεια της ενημέρωσης: Αν περίμενε κανείς από αυτά τα μέσα να ασχοληθούν με το θέμα, μάλλον θα απογοητευτεί. Ενδεχομένως ο Τούρκος προπονητής να έχει καλύτερη μεταχείριση από ό,τι θα έπρεπε, αλλά αυτό δεν μας κάνει καμία εντύπωση.
Τι πραγματικά συμβαίνει εδώ;
Το μόνο που καταφέρνουν οι δημοσιογράφοι που σιωπούν, είναι να επιβεβαιώσουν τις υποψίες όλων μας: Η δημοσιογραφία όπως τη γνωρίζαμε κάποτε έχει πεθάνει. Τα «μεγάλα κεφάλια» της ενημέρωσης αποφασίζουν ποια θέματα αξίζουν να καλυφθούν και ποια πρέπει να μπουν κάτω από το χαλί. Όμως, το θέμα του Αταμάν δεν είναι τόσο μικρό όσο θέλουν να το παρουσιάσουν. Κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέσαι τι ρόλο παίζει η δημοσιογραφία σήμερα. Ίσως να έχει γίνει απλά μια ακόμη μορφή διαφήμισης.
Γιατί όταν τα μέσα ενημέρωσης επιλέγουν ποιες ειδήσεις θα καλύψουν και ποιες όχι, τότε ελέγχουν την αντίληψή μας για την πραγματικότητα. Και αν δεν αντιδράσουμε σε τέτοιες πρακτικές, ίσως μια μέρα ξυπνήσουμε και διαπιστώσουμε πως δεν έχουμε ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας. Η ιστορία του Αταμάν είναι απλά ένα μικρό δείγμα του πώς λειτουργεί το σύστημα.
