Διαβάζουμε, ακούμε, σχολιάζεται και συζητιέται πως ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, “κοιτάει” τον Στεφάν Ελ Σαραουί. Ακόμα και εμείς κάναμε αναφορά στις φήμες για τον ποδοσφαιριστή, δεν θα βγάλουμε την ουρά μας εκτός. Ωραία, μέχρι εδώ καλά. Μεγάλο όνομα, ποιοτικός ποδοσφαιριστής, καριέρα στη Ρόμα, Ευρώπη, τίτλοι… Όλα σεβαστά. Αλλά ας προσγειωθούμε λίγο και ας δούμε τα πράγματα όπως έχουν – όχι όπως θα ήθελε να τα παρουσιάζει η ιταλική πιάτσα των agents.
Πρώτα απ’ όλα, ο παίκτης είναι 33 χρονών. Ναι, 33. Δεν είναι ούτε project, ούτε επένδυση. Είναι στα τελειώματα. Και ήδη έχουμε φορτώσει ρόστερ με ποιον; Με τον Καμπελά, που είναι στα ίδια φεγγάρια ηλικιακά. Άρα, λογικά και με βάση το πλάνο Μεντιλίμπαρ, δεν κολλάει δεύτερη παρόμοια προσθήκη. Ο Βάσκος έχει δείξει ότι θέλει φρέσκα πόδια, ενέργεια, ένταση. Όχι άλλους με GPS στα κόκκινα από το 60’.
Δεύτερον, ο Ελ Σαραουί δεν μένει ελεύθερος. Έχει συμβόλαιο με τη Ρόμα, και μάλιστα βαρύ. Πολύ βαρύ. Μιλάμε για 3,5 εκατομμύρια ευρώ καθαρά! Δηλαδή κοντά στα 7 εκατομμύρια μικτά, αν πας να τον φέρεις εδώ. Πείτε μου έναν παίκτη στον Ολυμπιακό που παίρνει τέτοια λεφτά; Κανένας! Και δεν υπάρχει καμία λογική να γίνει τέτοιο «σπάσιμο» του salary cap για έναν παίκτη που δεν σου αλλάζει επίπεδο μόνος του, ούτε μιλάμε για Ντι Μαρία ή κάτι τέτοιο.
Τρίτον, η Ρόμα δεν τον αφήνει τσάμπα. Και λογικό. Είναι σημαία τους, δεν θέλουν να χαρίσουν το όνομα και την ιστορία του. Ακόμα κι αν δεν τον υπολογίζουν όσο παλιά, δεν θα τον δώσουν για πέντε φράγκα. Οπότε τι έχουμε εδώ; Θες λεφτά για να αγοράσεις τον παίκτη, θες λεφτά για να τον πληρώνεις, και θες και λεφτά για να τον βάλεις σε ένα ρόστερ που ήδη έχει παίκτες σε παρόμοιο ρόλο.
Άρα λοιπόν, πού είναι το ρεαλιστικό σε αυτή την υπόθεση;
– Είναι εξτρέμ που παίζει κυρίως αριστερά — εκεί όπου έχουμε Ελ Κααμπί, έχουμε Ποντένσε (αν μείνει), έχουμε Μαντί, έχουμε Πιέρ Κούντε (αν γυρίσει).
– Είναι παίκτης με 3 γκολ και 5 ασίστ σε 37 ματς φέτος. Καλά νούμερα; Ναι, αλλά όχι για 3,5 εκατομμύρια.
– Δεν είναι project για το μέλλον, δεν έχει μεταπωλητική αξία, και το μόνο που προσθέτει είναι πρεστίζ. Κι αυτό, με ερωτηματικό.
Ο Ολυμπιακός πάει Champions League, δεν πάει για συλλογή φανέλας. Θέλουμε παίκτες πεινασμένους, γρήγορους, φτηνούς αλλά αξιόπιστους – όχι λύσεις τύπου “ό,τι περίσσεψε από τη Serie A”.
Με λίγα λόγια; Ο Ελ Σαραουί είναι παίκτης που αγαπήσαμε να βλέπουμε στις οθόνες, αλλά δεν έχει θέση στο “σήμερα” του Ολυμπιακού. Μια ιταλική φαντασίωση που δεν κολλάει με τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα. Και στην τελική; Όταν ο Θρύλος πάει να χτίσει για Ευρώπη, πρέπει να χτίζει με λογική, όχι με ονόματα που απλά “γράφουν” καλά στο Instagram.
