Η αποτίμηση της πολιτικής πορείας του Κώστα Σημίτη, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 1996 έως το 2004, εξαρτάται από τη σκοπιά και τις προτεραιότητες του καθενός. Ο Κώστας Σημίτης, πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 1996 έως το 2004, υπήρξε μια από τις πλέον καθοριστικές προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Η διακυβέρνησή του χαρακτηρίστηκε από σημαντικές αλλαγές, όπως η ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη και η υλοποίηση μεγάλων έργων υποδομής, αλλά και από έντονες επικρίσεις για τη δημοσιονομική διαχείριση και τη διαφθορά.
Ας δούμε τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία της διακυβέρνησής του:
Θετικά στοιχεία:
- Ενσωμάτωση στην ΟΝΕ:
- Η Ελλάδα εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ το 2001, γεγονός που θεωρήθηκε μεγάλο επίτευγμα. Ο Σημίτης προώθησε την οικονομική προσαρμογή και τα μέτρα για να ανταποκριθεί η χώρα στα κριτήρια της ΟΝΕ (Μάαστριχτ).
- Το ευρώ παρείχε σταθερότητα και έθεσε την Ελλάδα στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης.
- Εκσυγχρονισμός και υποδομές:
- Κατά τη διακυβέρνησή του, υλοποιήθηκαν μεγάλα έργα υποδομής, όπως η Αττική Οδός, το Μετρό της Αθήνας, η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, και ο εκσυγχρονισμός των αεροδρομίων.
- Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 δρομολόγησαν σημαντικές επενδύσεις στις υποδομές.
- Ενίσχυση ευρωπαϊκής ταυτότητας:
- Ο Σημίτης έθεσε την Ελλάδα πιο κοντά στις ευρωπαϊκές δομές και εμβάθυνε τη σχέση με την Ε.Ε.
- Προώθησε τη στρατηγική συνεργασία με την Τουρκία (Ελσίνκι, 1999), που άνοιξε το δρόμο για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Αρνητικά στοιχεία:
- Δημοσιονομική διαχείριση και μακροπρόθεσμο κόστος:
- Οι πρακτικές της οικονομικής διαχείρισης κατά την περίοδο εκείνη επικρίθηκαν. Κατηγορίες για λογιστική «δημιουργικότητα» (π.χ. υποεκτίμηση ελλειμμάτων) συνδέθηκαν με την ένταξη στο ευρώ.
- Το βάρος των δημόσιων χρεών και το μοντέλο ανάπτυξης, βασισμένο στον υπερδανεισμό, θεωρήθηκε ότι συνέβαλε στην οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010.
- Διαφθορά και διαφάνεια:
- Επί των ημερών του ξέσπασαν σκάνδαλα διαφθοράς (όπως αυτό της Siemens), τα οποία έπληξαν την αξιοπιστία της κυβέρνησης και των θεσμών.
- Κοινωνικές ανισότητες:
- Η πολιτική του Σημίτη εστίασε περισσότερο στον εκσυγχρονισμό και λιγότερο στην κοινωνική συνοχή. Η αυξανόμενη ανισότητα και η πίεση στη μεσαία τάξη έγιναν εμφανείς.
Συμπέρασμα:
Ο Κώστας Σημίτης παραμένει μια αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα. Από τη μια, θεωρείται ο πρωθυπουργός που έδωσε έμφαση στον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό και στις υποδομές. Από την άλλη, επικρίνεται για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της οικονομικής του πολιτικής και τα προβλήματα διαφάνειας.
Η τελική αξιολόγηση εξαρτάται από το πώς κανείς σταθμίζει τα θετικά και τα αρνητικά της περιόδου διακυβέρνησής του.
