Τελικά, δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για να ηγούνται. Και σίγουρα, δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για να σιωπούν όταν πρέπει…
Ο Κώστας Σλούκας, ο «καπετάνιος» της πράσινης πλάνης, αποφάσισε να κάνει τον προφήτη μετά το Game 2. «Θα σας δούμε την Τετάρτη», φώναξε στους διαιτητές, νομίζοντας ότι έτσι θα εξασφαλίσει ένα ραντεβού με την… ανατροπή. Έλα όμως που ο Θρύλος δεν είναι delivery – δε φτάνει με… ευχές και υπενθυμίσεις.
Το déjà vu της ήττας
Η «προφητεία» του Σλούκα δεν βγήκε. Όχι γιατί ο ίδιος δεν προσπάθησε να επηρεάσει καταστάσεις —το αντίθετο. Αλλά γιατί ο Ολυμπιακός ξανά έπαιξε μπάσκετ, ενώ ο Σλούκας έπαιξε… τηλεκατευθυνόμενη απογοήτευση. Ίσως τελικά να έχει μπερδέψει τα αποδυτήρια με τα πάνελ και τους διαδρόμους των media. Ίσως το «ηγέτης» να είναι τελικά πολύ μεγάλο για την πλάτη του.
Ο ρόλος του “ηγέτη”
Είναι ωραίο να φωνάζεις στους διαιτητές. Είναι πιο ωραίο να το κάνεις όταν είσαι ήδη χαμένος. Έτσι δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, έχεις πάντα την “άλλοθι” εξήγηση: το φταίξιμο των άλλων. Αυτό είναι το στυλ ηγεσίας που έφερε ο Σλούκας στο ΟΑΚΑ. Το ίδιο που τον έκανε να γυρίσει την πλάτη στον Ολυμπιακό, νομίζοντας ότι το χρώμα της φανέλας θα του δώσει και ουσία.
Spoiler: Η ουσία δεν βάφεται πράσινη. Κερδίζεται με ιδρώτα.
Το αντίο που πλησιάζει
Ο Σλούκας έχει μπει στο τελευταίο κεφάλαιο. Όχι μόνο των φετινών τελικών, αλλά ίσως και της καριέρας του όπως την ξέραμε. Στο ΣΕΦ, το πιθανότερο είναι να γράψει το τελευταίο του “αντίο” με φόντο μια νέα ήττα. Όχι γιατί δεν έχει ταλέντο. Αλλά γιατί έχασε την ουσία: τη σιωπή του πραγματικού ηγέτη και την πράξη του μαχητή.
Όσο για την Εθνική; Εκεί που κάποτε τον περιμέναμε σαν λύτρωση, τώρα τον βλέπουμε σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Τον μάθαμε. Όλοι. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
