Αν υπάρχει ένας παίκτης που να ξέρει απέξω κι ανακατωτά τι θέλει στο γήπεδο ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, αυτός είναι ο Χοάν Χορδάν. Και όπως όλα δείχνουν, ο Βάσκος τεχνικός θέλει ξανά δίπλα του το “στρατηγικό του alter ego”, αυτή τη φορά με φόντο τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό.
Γιατί, λοιπόν, να ασχολούμαστε με έναν 29χρονο Ισπανό χαφ με ύφος “παίκτη που κάνει τη δουλειά αλλά δεν γράφει πρωτοσέλιδα”; Γιατί πολύ απλά ο Χορδάν δεν είναι εκείνος που θα σου βάλει 10 γκολ στη σεζόν, αλλά αυτός που θα σου δώσει 10 λόγους για να παίρνεις εσύ τα παιχνίδια.
Ο Χορδάν δεν είναι “όνομα”. Είναι ρόλος.
Και γι’ αυτό τον θέλει τόσο πολύ ο Μεντιλίμπαρ. Τον ξέρει. Τον εμπιστεύεται. Ξέρει τι κάνει, πότε το κάνει, γιατί το κάνει και –κυρίως– ότι θα το κάνει σωστά. Δεν είναι φαντεζί, δεν πουλάει μπλουζάκια, αλλά στο τακτικό playbook του Μεντιλίμπαρ είναι κομβικός. Θυμίζω: 83 συμμετοχές μαζί στην Εϊμπάρ και ξανά συνεργασία στη Σεβίλλη, έστω και σε δύσκολες συνθήκες.
Ο Ολυμπιακός φέτος θα χρειαστεί παίκτες που να σκέφτονται το ίδιο με τον προπονητή τους, γιατί θα μπει σε μια σεζόν με υψηλότατες απαιτήσεις – εντός και εκτός συνόρων. Ο Χορδάν είναι το “ασφαλές στοίχημα” που δεν θέλει χρόνο προσαρμογής. Ξέρει τι ζητά ο Μεντιλίμπαρ, κι αυτό κάνει τη μεταγραφή του χρυσάφι.
Τι θα προσφέρει στον Ολυμπιακό:
- Τακτική ισορροπία: Παίζει έξυπνα, καλύπτει χώρους, έχει το ένστικτο να διαβάζει το παιχνίδι.
- Καλή πρώτη πάσα: Ο Ολυμπιακός συχνά έχει πρόβλημα στο “στήσιμο” της επίθεσης. Ο Χορδάν μπορεί να δώσει τάξη.
- Αγωνιστικό know-how: Δεν θα πελαγώσει σε έδρες ή κρίσιμα ματς – έχει φάει τη La Liga με το κουτάλι.
- Χημεία με τον προπονητή: Πιο σημαντικό κι από τα στατιστικά. Όταν παίζεις για προπονητή που σε εμπιστεύεται, βγάζεις 110%.
Αν σκεφτεί κανείς και τις αποχωρήσεις (ή μάλλον… απαλλαγές) από τα χαφ του Ολυμπιακού – βλέπε Στάμενιτς – τότε η προσθήκη ενός “σωστού 8αριού” που κάνει αθόρυβα, αλλά υποδειγματικά τη δουλειά, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Η στρατηγική πίσω από την επιλογή
Ο Μεντιλίμπαρ δεν φτιάχνει απλά ρόστερ, χτίζει συμπεριφορές. Θέλει μαχητές, όχι celebrities. Και για να το κάνει αυτό, χρειάζεται “στρατηγούς” του συστήματος. Ο Χορδάν είναι ένας τέτοιος. Δεν θα μπει για να είναι ο καλύτερος στον αγώνα – θα μπει για να κάνουν οι άλλοι καλύτερα τη δουλειά τους.
