Αν ο πρώτος τελικός ήταν το δείγμα γραφής του Ολυμπιακού για το τι έχει σκοπό να κάνει στη σειρά, τότε ας ευχηθούμε να ήταν απλώς… μια κακή βραδιά. Αν όμως ήταν ο καθρέφτης της κατάστασης που επικρατεί στ’ αποδυτήρια, τότε το 1-0 του Παναθηναϊκού μπορεί να μετατραπεί σε… χιονοστιβάδα.
Γιατί δεν ήταν απλώς μία ήττα. Ήταν μια παράδοση χωρίς μάχη. Μια εμφάνιση από εκείνες που σε κάνουν να απορείς: αυτοί οι παίκτες έχουν καταλάβει ότι παίζουν τελικό; Ή απλώς πέρασαν για καμιά light προπόνηση στο ΟΑΚΑ, με τον Αταμάν να κάνει το ζέσταμα;
Τεχνικά δεν ήταν το πρόβλημα – Ψυχολογικά ήταν όλα
Το παιχνίδι ξεκίνησε με υποσχέσεις. Ο Ολυμπιακός μπήκε με διάθεση, έβγαλε ενέργεια, πήρε ριμπάουντ, είχε ρυθμό. Και μετά… έσβησε το φως. Από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά, η εικόνα ήταν ένα μελαγχολικό deja vu από το Άμπου Ντάμπι: νευρικότητα, μπλοκαρισμένο μυαλό, μηδενικό transition και επιθέσεις δίχως ροή.
Η άμυνα του Ολυμπιακού, αυτή η περίφημη “σφραγίδα” του Μπαρτζώκα, κατέρρευσε από τον Γκραντ και τον Ναν. Ο πρώτος έκανε ό,τι ήθελε – βασικά, ό,τι είχε ξεχάσει να κάνει ο Σλούκας. Ο δεύτερος απλά επιβεβαίωσε γιατί έχει μετατραπεί σε νούμερο ένα σκόρερ clutch στιγμών.
Ο Ολυμπιακός παίζει χωρίς… μυαλό
Ο Μπαρτζώκας άφησε έξω ΜακΚίσικ και Γκος. Οκ, τον δεύτερο μπορούμε να τον “δικαιολογήσουμε”. Τον πρώτο όμως; Σε ματς που βράζει, που χρειάζεσαι drive, κλέψιμο και κάτι εκτός πλάνου, ο μόνος που μπορούσε να “ταράξει” το τέμπο ήταν εκτός.
Και μετά έχεις τους βασικούς σου παίκτες –Βεζένκοφ, Φουρνιέ, Γουόκαπ– να μοιάζουν σαν να παίζουν υποχρεωτικά. Άντε και έκανε ένα ξέσπασμα ο Πίτερς, άντε και μπήκε λίγο ο Βιλντόζα. Δεν αρκεί.
Ο Ολυμπιακός χάνει γιατί είναι ψυχικά “σπασμένος”. Δεν έχει χημεία, δεν έχει ηγέτη, δεν έχει “καθαρό κεφάλι”.
Δεν μπορείς να παίζεις τελικό με αυτή την απουσία έντασης και εγωισμού, αν όλα είναι ρόδινα. Η εικόνα θυμίζει ομάδα με εσωτερικά προβλήματα, με παίκτες που δεν θέλουν να είναι εκεί, που σκέφτονται ήδη την επόμενη σεζόν, άλλοι στη Ζάλγκιρις, άλλοι στην Euroleague, άλλοι στο ΝΒΑ ή στη Μύκονο.
Ο Μπαρτζώκας έχει ξαναδιαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Αλλά αυτή η ομάδα δεν θυμίζει τίποτα απ’ το πειθαρχημένο, συγκεντρωμένο σύνολο που σάρωσε την Ευρώπη την τελευταία διετία.
Αν δεν γίνει restart στον εγκέφαλο και hard reset στο rotation, ο Ολυμπιακός θα γίνει απλά… κομπάρσος στο δικό του έργο. Και το πιο σκληρό; Θα μοιάζει σαν να το δέχεται.
