Την περιμέναμε πως και πως. Η πολυδιαφημισμένη συνάντηση της κυβέρνησης με τους ιδιοκτήτες των ΚΑΕ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός – aka το νέο επεισόδιο στο σίριαλ του ελληνικού μπάσκετ. Μόνο που τελικά, δεν ήταν ούτε «House of Cards», ούτε καν «Το Νησί». Περισσότερο έμοιαζε με το «Κωνσταντίνου και Ελένης», όταν η Ελένη καλούσε τη Βλαχάκη για καφέ να τα βρουν.
Ο υπουργός Βρούτσης, που προσπάθησε να δώσει στίγμα αυστηρότητας (λέγε με… τάξη και ασφάλεια), κατέληξε να αναζητά κοινές δηλώσεις, σαν να ήμασταν στο σχολείο και γράφαμε «θα είμαι καλό παιδί» στον πίνακα 100 φορές. Οι Αγγελόπουλοι, από την άλλη, πήγαν για να δείξουν ότι δεν κάνουν πίσω στον «αγώνα για την ηθική» – αλλά τελικά μπήκαν κι αυτοί στο παιχνίδι της ειρήνης, για να δουν την ομάδα τους να παίζει τελικούς.
Η μεγάλη απορία; Τι ακριβώς πέτυχε αυτή η συνάντηση;
Καμία τιμωρία, καμία σαφής δέσμευση, τίποτα πιο βαρύ από το «να μην πάνε οι πρόεδροι στις αντίπαλες έδρες». Δηλαδή, να βλέπουν τον τελικό με delivery και μπύρα από τον καναπέ. Ούτε βήμα προς κάθαρση, ούτε απόδοση ευθυνών για το μπάχαλο με μηνύσεις, αυτόφωρα και ντου έξω από τα γήπεδα. Ένα μεγάλο «να περάσει ο επόμενος».
Και κάπου εκεί, μέσα στα χαμόγελα της «συναίνεσης», η Πολιτεία που ξεκίνησε να πουλάει πυγμή, αναγκάστηκε να πει «ok παιδιά, παίξτε μπάσκετ, δεν είμαστε και για ρήξεις». Το ελληνικό μπάσκετ για άλλη μια φορά έμεινε να αιωρείται ανάμεσα στη γελοιότητα και την απογοήτευση.
Αλλά ναι, ας ευχηθούμε «να κυλήσουν ομαλά οι τελικοί». Με την ίδια πίστη που ευχόμαστε να βρούμε θέση πάρκινγκ στο Σύνταγμα στις 6 το απόγευμα.
Απλά μην μας ζητήσετε να πάρουμε και στα σοβαρά αυτή τη φαρσοκωμωδία.
