Υπάρχουν δύο τρόποι να ηγηθείς. Ο πρώτος είναι με φωνές, καταγγελίες, ειρωνείες και κακοστημένα show στα social media. Ο δεύτερος, είναι με έργα, με σιωπή όταν πρέπει, με χρήμα από την τσέπη σου και με αρχές που δεν εξανεμίζονται στην πρώτη ήττα. Οι Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος ανήκουν ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία.
Σε έναν ελληνικό αθλητισμό που έχει εθιστεί στο «κάθε μέρα και μια καταγγελία», οι πρόεδροι του Ολυμπιακού στο μπάσκετ επιμένουν να λειτουργούν με αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και συνέπεια. Δεν κάνουν θεατρινισμούς. Δεν μιλούν για να προκαλέσουν. Δεν γράφουν δημόσια τις ανασφάλειές τους. Δεν παρακαλούν για προσοχή. Και αυτή τους η στάση έχει… εξοργίσει όλους εκείνους που ζουν για να προβάλλονται, ακόμα και μέσα από το μίσος τους για τον Ολυμπιακό.
Ποιοι πληρώνουν, ποιοι μιλούν
Οι Αγγελόπουλοι είναι αυτοί που έβαλαν φέτος το μεγαλύτερο μπάτζετ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, στηρίζοντας απόλυτα τον προπονητή και τους παίκτες – παρόλο που οι ίδιοι έμειναν στο παρασκήνιο. Δεν απαίτησαν αποδοχή. Δεν αγόρασαν hype. Το μόνο που απαίτησαν, όπως κάθε σοβαρός επενδυτής, είναι σεβασμός και δίκαιη κριτική.
Αντί γι’ αυτό, τι εισπράττουν; Αχαριστία. Ύβρεις. Προσωπικές επιθέσεις. Έναν πόλεμο που έχει ξεφύγει από τα όρια του αθλητισμού και θυμίζει πιο πολύ κακόγουστη παράσταση παρά ανταγωνισμό.
Ο «κλόουν» που ζει για το like
Δεν χρειάζεται να κατονομάσουμε. Όλος ο φίλαθλος κόσμος βλέπει ποιος είναι ο μόνος παράγοντας στην Ελλάδα –και στην Ευρώπη– που χρησιμοποιεί την ιδιότητα του προέδρου για να παίζει ρόλο influencer. Που ανεβάζει memes αντί για ανακοινώσεις. Που γράφει αναρτήσεις γεμάτες ειρωνεία και χολή, όχι για να στηρίξει την ομάδα του, αλλά για να ικανοποιήσει το προσωπικό του κόμπλεξ απέναντι στον Ολυμπιακό.
Κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, ο ίδιος μονόλογος. Καταγγελίες, μιζέρια, βαρύγδουπες εκφράσεις με μηδέν ουσία. Τη μία ενοχλείται που οι Αγγελόπουλοι δεν μιλούν. Την άλλη εξοργίζεται επειδή τολμούν να πάρουν θέση. Ό,τι κι αν κάνουν, πάντα υπάρχει λόγος να φωνάξει, όχι για την αλήθεια, αλλά για να συνεχίσει να πουλάει… πόλωση.
Κόντρα στον τοξικό λόγο – με αρχές
Ο Ολυμπιακός έχει μάθει να πολεμάει σε όλα τα επίπεδα. Και στο μπάσκετ, αυτό το κάνει με ένα μεγάλο βάρος: ότι αντίπαλός του δεν είναι απλώς μια ομάδα, αλλά ένα μηχανισμό τοξικότητας που έχει εθιστεί στο να δηλητηριάζει τα πάντα. Σε αυτό το περιβάλλον, οι Αγγελόπουλοι στέκονται όρθιοι. Όχι γιατί δεν μπορούν να απαντήσουν, αλλά γιατί επιλέγουν να μην απαντήσουν. Γιατί καταλαβαίνουν ότι η ηγεσία δεν είναι ντεσιμπέλ και βρισίδι, είναι σταθερότητα και ήθος.
Μπορεί να μην είναι τέλειοι. Αλλά το να στηρίζεις την ομάδα σου αθόρυβα, σταθερά και με οικονομική υπέρβαση, όταν άλλοι κάνουν καθημερινά τον γελωτοποιό για να καλύψουν τις αποτυχίες τους, είναι πολιτισμός.
Και όσο κι αν προσπαθήσουν κάποιοι να τον διαβάλουν, ο χρόνος πάντα δικαιώνει τους σοβαρούς.
