Η ελληνική καλλιτεχνική σκηνή αποχαιρετά έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της, τον Μανούσο Μανουσάκη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Ο δημιουργός, που έγραψε ιστορία τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο, νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα στο νοσοκομείο Υγεία, αφήνοντας πίσω του ένα ανεκτίμητο έργο.
Ο Μανούσος Μανουσάκης γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Με σπουδές στη διάσημη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου (London Film School), ο νεαρός τότε δημιουργός επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αποφασισμένος να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στον χώρο της τέχνης.
Η πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα, «Βαρθολομαίος» (1973), αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στην καριέρα του. Στην ταινία αυτή, ο Μανουσάκης είχε τον πλήρη έλεγχο, αναλαμβάνοντας το σενάριο, τη σκηνοθεσία και την παραγωγή. Παρόλο που η ταινία κέρδισε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Ρέμο, στην Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη με τη λογοκρισία της χούντας. Ωστόσο, η τόλμη του να καταπιαστεί με θέματα που προκαλούσαν συζητήσεις αποτέλεσε χαρακτηριστικό στοιχείο της δουλειάς του.
Ο Μανούσος Μανουσάκης δεν περιορίστηκε μόνο στον κινηματογράφο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, έκανε την είσοδό του στον κόσμο της τηλεόρασης. Με σειρές όπως οι «Καλλικαντζαροδουλειές» (1985-1986) και οι «Μικρογραφίες» (1986-1987), έδειξε τη δημιουργική του ευελιξία. Το 1989, η σειρά «Τα καλύτερά τους χρόνια» έφερε στο προσκήνιο την ικανότητά του να συνδυάζει την αφήγηση με κοινωνικά θέματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μανουσάκης έγινε συνώνυμο των δραματικών σειρών στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση. Έργα όπως οι «Ψίθυροι καρδιάς», «Άγγιγμα ψυχής», «Μη μου λες αντίο» και «Η αγάπη ήρθε από μακριά» καθόρισαν μια ολόκληρη εποχή, θέτοντας νέα δεδομένα στις τηλεοπτικές παραγωγές. Η ικανότητά του να αποτυπώνει απαγορευμένους έρωτες και έντονα συναισθήματα με ιδιαίτερη ευαισθησία, τον κατέστησαν αγαπημένο του κοινού.
Παρόλο που η τηλεόραση του χάρισε μεγάλη αναγνώριση, ο Μανουσάκης δεν ξέχασε ποτέ τον κινηματογράφο. Το «Παραλάβατε διορισμόν» (1996), ο «Κόκκινος δράκος» (1998) και το πιο πρόσφατο «Ουζερί Τσιτσάνης» (2015) δείχνουν την εξέλιξή του ως δημιουργού. Στην τελευταία του ταινία, ανέδειξε την ιστορία του διάσημου ρεμπέτη, φέρνοντας στο προσκήνιο την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.
Ο Μανούσος Μανουσάκης υπήρξε ένας καλλιτέχνης που τόλμησε να πειραματιστεί και να αφήσει το στίγμα του. Οι παραγωγές του δεν ήταν μόνο πηγή ψυχαγωγίας, αλλά και αφορμή για σκέψη. Με την απώλειά του, ο χώρος της τέχνης χάνει έναν αυθεντικό δημιουργό, αλλά η κληρονομιά του θα συνεχίσει να εμπνέει τις επόμενες γενιές.
