Πώς γίνεται, αναρωτιούνται πολλοί, σε μια ομάδα που έχει κολλήσει σαν παλιά μηχανή και καπνίζει από τα λάδια της πίεσης, να παραμένει στο… ράφι το πιο “γεμάτο” εργαλείο που μπορεί να γυρίσει ένα ματς με μια άμυνα, ένα τρίποντο, μια κραυγή; Ο λόγος, φυσικά, για τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη.
Την ώρα που ο Ολυμπιακός παρέπαιε στο ΟΑΚΑ, στο πρώτο παιχνίδι των τελικών με τον Παναθηναϊκό, την ώρα που οι γκαρντ έμοιαζαν σαν να είχαν πατήσει το mute στο κεφάλι και στα χέρια τους, ο Λαρεντζάκης… απλώς παρακολουθούσε. Και μαζί του παρακολουθούσαμε κι εμείς να ξετυλίγεται το ίδιο έργο για πολλοστή φορά: ένας μαχητής παροπλισμένος για λόγους που κανείς δεν εξηγεί πειστικά.
Ο Λαρεντζάκης δεν είναι σταρ. Είναι κάτι πιο χρήσιμο.. είναι απαραίτητος
Δεν είναι «φαντεζί», δεν έχει NBA status, δεν περνάει τον κόσμο με σταυρωτές, ούτε είναι το “μπαμ” του καλοκαιριού. Είναι όμως ο παίκτης που δαγκώνει, που φωνάζει, που πέφτει στα πατώματα και ματώνει αν χρειαστεί. Είναι ο τύπος που όταν όλοι λυγίζουν, τρέχει ακόμα.
Και όμως, αυτός ο παίκτης δεν έπαιξε λεπτό τη στιγμή που οι Βιλντόζα και Γουόκαπ έγραψαν μαζί 1/14 σουτ. Που ο Ντόρσεϊ ήταν φάντασμα, και ο Γκος απών. Και το ερώτημα μένει να αιωρείται: τι άλλο πρέπει να γίνει για να πάρει ευκαιρία; Να κατέβει με πανό στο ΣΕΦ;
Ο Μπαρτζώκας έχει χτίσει τείχος. Και ο Λαρεντζάκης είναι απ’ έξω
Το πιο ανησυχητικό δεν είναι καν ο αποκλεισμός του από το rotation. Είναι το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία εξήγηση, καμία ένδειξη, ούτε ένα σινιάλο για το “γιατί”. Κάτι που, δυστυχώς, αρχίζει να δείχνει πως ο κόουτς δεν εμπιστεύεται τον Γιαννούλη ούτε για τα δύσκολα, ούτε για τα εύκολα.
Κι όμως, αυτός ο παίκτης ήταν που έπαιξε καθοριστικά παιχνίδια πέρσι και πρόπερσι, αυτός που έχει σώσει καταστάσεις και έχει γυρίσει ματς με την ενέργειά του. Στο ΟΑΚΑ, όταν ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα «σκύλο», τον είχε… δεμένο.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει χωρίς ψυχή. Το να έχεις παίκτες που δεν σουτάρουν, δεν μαρκάρουν, δεν μιλάνε, είναι επιλογή. Το να έχεις παίκτες που θέλουν να δώσουν και δεν τους αφήνεις, είναι λάθος. Κι αυτό είναι που καίει περισσότερο. Ο Ολυμπιακός, αυτή τη στιγμή, δεν έχει πολυτέλεια να αφήνει εκτός μάχης τους παίκτες που του βάζουν “φωτιά” όταν όλοι οι άλλοι παγώνουν.
Ίσως ήρθε η ώρα ο Γιώργος Μπαρτζώκας να κοιτάξει όχι τα βιογραφικά και τα “stats”, αλλά τα μάτια. Εκεί θα δει ποιος είναι έτοιμος να παλέψει. Και ο Λαρεντζάκης το έχει αποδείξει. Ξανά και ξανά.
