Όταν χάνεις τον MVP σου, τον Σάσα Βεζένκοφ, σε έναν τελικό, τα πράγματα συνήθως δεν είναι με το μέρος σου. Εκτός κι αν λέγεσαι Ολυμπιακός. Εκτός κι αν έχεις παίκτες σαν τον Τάιλερ Ντόρσεϊ και τον Σακίλ Μακ Κίσικ, που αρνούνται να ξεχαστούν.
Με το ΣΕΦ να βράζει, οι «ερυθρόλευκοι» κυριάρχησαν με 85-71 επί του Παναθηναϊκού, κάνοντας το 3-1 στους τελικούς και κατακτώντας το 15ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους – το τρίτο την τελευταία τετραετία. Πρωταθλητής όχι απλώς στο παρκέ, αλλά και στη διαχείριση κρίσεων, στην ψυχή και στη δύναμη χαρακτήρα.
Ο Μακ Κίσικ με 20 πόντους και ο «επιστρέφω-όταν-με-χρειάζεσαι» Ντόρσεϊ με 17, κουβάλησαν τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από τον τραυματισμό του Βεζένκοφ. Αλλά αντί η απώλεια του να τους διαλύσει, τους συσπείρωσε. Έπαιξαν για εκείνον. Έπαιξαν για τη φανέλα.
Το ματς ξεκίνησε ισορροπημένα, αλλά όσο περνούσε η ώρα, οι Πειραιώτες ανέβαζαν στροφές. Έκλεισαν το ημίχρονο στο +4 (42-38), και στην επανάληψη δεν κοίταξαν ποτέ πίσω. Με μπροστάρηδες τον καυτό Ντόρσεϊ και τον εκρηκτικό Μακ Κίσικ, η διαφορά άγγιξε τους 23 πόντους (82-59), πριν ο Παναθηναϊκός τη μειώσει απλώς για τα στατιστικά.
Ήταν μια νίκη-δήλωση. Ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα του ενός. Είναι οικογένεια. Και αυτή η οικογένεια ξέρει πώς να σηκώνει κούπες.
Τα δεκάλεπτα: 19-15, 42-38, 64-52, 85-71
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μπαρτζώκας): Ουόκαπ 3 (5ρ.), Βεζένκοφ 2, Παπανικολάου 7, Μιλουτίνοφ 11 (10ρ.), Φουρνιέ 13 (6ρ., 4ασ., 4λ.), Μήτρου-Λονγκ, Λαρεντζάκης, Βιλντόζα, Λι 1, Ντόρσεϊ 17 (3ασ.), Πίτερς 11, Μακ Κίσικ 20 (3κλ.).
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Αταμάν): Σλούκας 11 (7ασ., 3λ.), Γκραντ 10, Ναν 18 (3ασ., 4λ.), Ερνανγκόμεθ 9 (9ρ.), Γιουρτσεβέν 5 (6ρ.), Καλαϊτζάκης 3, Μπράουν, Οσμάν 4, Παπαπέτρου 2, Μήτογλου 9.
