Στο Άμπου Ντάμπι δεν πήγε ο τουρίστας. Πήγε ο πολεμιστής. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στο Final Four της Euroleague και αν υπάρχει ένα πράγμα που φαίνεται να έμαθε από τις προηγούμενες αποστολές, αυτό είναι πως η… επιβίωση σε αυτό το επίπεδο απαιτεί νοοτροπία “δολοφόνου”.
Ο Τόμας Γουόκαπ, από τους πιο “μπασκετικούς εγκεφάλους” και ψυχολογικούς σταθεροποιητές του ρόστερ, μίλησε στη Nova με απίστευτη ειλικρίνεια. Δεν κρύφτηκε πίσω από πολιτικές δηλώσεις. Έδωσε το στίγμα του. Κοιτάει τους τίτλους στα μάτια και δεν δέχεται ξανά το ρόλο του απλού συμμετέχοντα. Ο Ολυμπιακός, όπως είπε, πρέπει να πάει σαν «δολοφόνος», όχι σαν ομάδα που χαίρεται απλώς που έφτασε.
Θύμισε τις τρεις προηγούμενες σεζόν. Σαν προσωπική εξομολόγηση. Από την αφέλεια της πρώτης χρονιάς, στην πίκρα της δεύτερης και στην αποδοχή της ανωτερότητας της Ρεάλ την τρίτη. Τώρα όμως; Τώρα δεν υπάρχει άλλο “του χρόνου”. Το timing είναι εδώ. Η συγκυρία μοναδική. Όπως είπε και ο ίδιος: «Δεν συμβαίνει συχνά να σου δίνεται τέταρτη ευκαιρία. Και δεν θα σου χαρίσει κανείς τίποτα.»
Η φράση που έμεινε ήταν αυτή: «Δεν υπάρχουν αδικίες στην ιστορία. Είσαι αυτό που παίρνεις.» Σκληρή αλήθεια. Ξεγυμνώνει ό,τι αφήνει το Final Four πίσω του. Είτε γεύεσαι την κορυφή, είτε μένεις απλά με το “αν”.
Ο Γουόκαπ δεν ξέχασε ούτε τη Μονακό. Έδωσε το credit που αξίζει στην αντίπαλο, αναγνώρισε την ποιότητά της και την προετοιμασία της. Αλλά ταυτόχρονα έκλεισε το μάτι σε όλους μας: δεν θα κάνει πίσω ούτε βήμα από ό,τι πρεσβεύει ο Ολυμπιακός. Το σύστημα, η προσήλωση, η πίστη στην ομάδα.
Και σε μια εποχή που η ατομικότητα γίνεται συνήθως πρωτοσέλιδο, ο Γουόκαπ έδωσε ακόμα ένα μάθημα. «Δεν έχει σημασία αν παίρνεις περισσότερα ή λιγότερα. Αν δεν έχεις το τρόπαιο, δεν είσαι πρωταθλητής. Ο τίτλος σε καθορίζει.»
Ο “στρατιώτης” του Ολυμπιακού, όπως αυτοαποκαλείται, δεν υπόσχεται τίτλους. Υπόσχεται να πάει στη μάχη όπως πρέπει. Όχι σαν τουρίστας. Αλλά σαν αυτός που θέλει να γράψει ιστορία. Όχι να τη σχολιάζει απ’ έξω.
Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε ο Τόμας Γουόκαπ
«Την πρώτη χρονιά που προκριθήκαμε στο Final Four, είχαμε εντελώς λανθασμένη πνευματική προσέγγιση. Ήταν σαν να λέγαμε «έχουμε, ήδη, πετύχει κάτι σημαντικό». Τη δεύτερη φορά, ήταν στο χέρι μας, αλλά δεν… τελειώσαμε τη δουλειά. Την τρίτη, συνεχόμενη φορά, δεν ήμασταν έτοιμοι να κοντράρουμε τη Ρεάλ. Πιστέψαμε ότι ήταν καλύτερη ομάδα, προσπαθήσαμε να βρούμε καλές ευκαιρίες, αλλά η ουσία είναι ότι όταν πας σε Final Four, πρέπει να έχει νοοτροπία «δολοφόνου». Δεν συμβαίνει συχνά, να σου δίνει το μπάσκετ μια ακόμα ευκαιρία. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να πηγαίνεις τέσσερις συνεχόμενες φορές σε φάιναλ φορ και να το κάνεις ως ένα από τα φαβορί. Και πολλοί θα έδιναν τα πάντα για να βρίσκονται στη θέση του Ολυμπιακού. Να πάμε ως «δολοφόνοι» αυτή τη φορά. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας το… χαρίσουν.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν υπάρχουν αδικίες στην ιστορία. Άλλωστε, στη δεύτερη σεζόν μου στην ομάδα, πίστευα ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα, όταν χάσαμε από τη Ρεάλ στον τελικό. Νιώθω ότι έπρεπε να είχαμε κερδίσει, αλλά στο τέλος είσαι… αυτό που παίρνεις. Αυτή είναι η αλήθεια. Πολλές ομάδες τελειώνουν τη σεζόν και λένε ότι «ήμασταν η καλύτερη ομάδα», χωρίς να έχουν κατακτήσει το τρόπαιο. Δεν έχει σημασία, λοιπόν, αν πιστεύεις ότι είσαι η καλύτερη ομάδα ή έχεις τους καλύτερους αριθμούς (στατιστικά και νίκες), τους καλύτερους σκόρερ, αν δεν κατακτήσεις το τρόπαιο. Έτσι, είναι νέα ευκαιρία ή διαφορετική ευκαιρία, ο στόχος, πάντα, είναι να κερδίσεις την Ευρωλίγκα.
Θα είμαι πάντα «στρατιώτης» του Ολυμπιακού! Με τίτλους ή χωρίς, θα είμαι στρατιώτης. Την ημέρα που θα αποσυρθώ, θέλω να είμαι ικανοποιημένος. Ξέρω ότι οι φίλαθλοι περιμένουν τίτλους, οι πρόεδροι, οι προπονητές και εμείς οι ίδιοι οι παίκτες. Το να πεις ότι έχεις πετυχημένη καριέρα χωρίς να έχεις κατακτήσει Ευρωλίγκα, θα είναι λάθος.
Χρειάζεται καλή ισορροπία. Όποιος βρίσκεται σε ακραία συναισθηματική κατάσταση, δεν κερδίζει. Πρέπει να έχεις πάντα αυτοέλεγχο των συναισθημάτων σου, δεν πρέπει να είσαι πολύ ψηλά ή χαμηλά. Αλλά το παιχνίδι μπορεί να τρέξει γρήγορα. Αρχίζει, και αν δεν είσαι έτοιμος σε ένα σερί μέσα στο παιχνίδι, μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Δεν νιώθω ότι είμαι πιο σημαντικός από τους συμπαίκτες μου και οποιονδήποτε άλλον. Και αυτό ισχύει για όλους. Από εμένα μέχρι τον Σάσα. Δεν έχουν σημασία οι διαφορετικοί μισθοί. Στο τέλος της ημέρας μετρά αν είσαι πρωταθλητής Ευρώπης ή όχι. Ο κόσμος, μόνο, αυτό θα θυμάται. Αν είσαι ο σημαντικότερος παίκτης, αλλά δεν έχεις τον τίτλο της Ευρωλίγκας, απλά δεν είσαι πρωταθλητής. Για αυτόν τον λόγο, όλοι είμαστε το ίδιο. Να πετύχεις τον στόχο σου ή να αποτύχεις.
Η Μονακό είναι πολύ δυνατή, θα έχει καλή προπονητική καθοδήγηση, θα είναι εξαιρετικά προετοιμασμένη. Θα παίξει σκληρά, δυνατά θα σκοράρει μεγάλα σουτ. Έχουμε ένα μεγάλο τεστ μπροστά μας και το ίδιο ισχύει και για αυτούς. Θα είναι… ηλίθιο να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ξέρουμε ποιοι είμαστε. Ο προπονητής μας έχει τόσες επιτυχίες γιατί πιστεύει στο σύστημά μας. Θα είναι… ηλίθιο να τα «σβήσουμε» όλα αυτά για το φάιναλ φορ. Έχουμε ένα φανταστικό σύστημα, πιστεύουμε σε αυτό, η πρόοδός μας είναι σπουδαία και πρέπει να το εφαρμόσουμε σε κορυφαίες στιγμές πίεσής μας».
