Η Front Line του Ολυμπιακού για τη νέα σεζόν έχει αρχίσει να σχηματίζεται, όμως κάτι στη συνολική εικόνα μοιάζει ελλιπές. Όχι αναγκαστικά ως προς την ποιότητα, αλλά ως προς τη σύνθεση, τη χημεία και το βάθος. Και όσο πλησιάζει ο Αύγουστος, το ερώτημα είναι απλό, έτσι θα πορευτεί ο Ολυμπιακός ή περιμένει το μεγάλο «μπαμ» από Αμερική ή Ευρώπη;
Ο Ντόντα Χολ είναι ένας σέντερ που έχει αφήσει θετικό αποτύπωμα στην Ευρώπη, κυρίως λόγω της αθλητικότητάς του. Έχει elite δυνατότητες στο above-the-rim παιχνίδι, προστατεύει το καλάθι, είναι γρήγορος στα πόδια, μαχητικός στο ριμπάουντ. Όμως, όσο εύκολα αναδεικνύονται τα προσόντα του, άλλο τόσο διακρίνονται και τα όριά του.
Δεν έχει δημιουργία, δεν έχει post game, δεν έχει αξιόπιστο σουτ. Και παρότι μπορεί να παίξει καλά δίπλα στον Μιλουτίνοφ, το ερώτημα είναι εύλογο: αν ο Σέρβος δεν είναι 100% διαθέσιμος, μπορεί ο Χολ να κουβαλήσει; Οι μέχρι τώρα σεζόν του λένε… δύσκολα.
Πού μπερδεύεται το ροτέισον και τι σημαίνει για Αντετοκούνμπο – Πετρούσεφ
Το σχήμα αυτό φέρνει αναστάτωση και σε άλλα σημεία του ρόστερ. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο φαίνεται πως περνά αυτομάτως σε ρόλο Α1, αποκλείοντας τον εαυτό του από τη σοβαρή ευρωπαϊκή εξίσωση, ενώ αν ο Πετρούσεφ μείνει, τότε προκύπτει πολυκοσμία στη θέση «5» χωρίς ξεκάθαρο ρόλο για κανέναν.
Και εδώ είναι η μεγάλη παγίδα. Δυσαρεστημένοι παίκτες στην ίδια γραμμή, σε τόσο απαιτητική σεζόν, είναι πρόβλημα. Όχι τόσο για το rotation, όσο για την ψυχολογία, τη συνοχή και τη διαχείριση των εγωισμών. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν μπορείς να «μοιράσεις» 10-15 λεπτά σε παίκτες που θεωρούν πως αξίζουν 20+.

Η αγορά δεν βοήθησε – αλλά ο χρόνος πιέζει
Από την άλλη πλευρά, η αγορά είναι συγκεκριμένη και περιορισμένη, ειδικά όσον αφορά σε ψηλούς με εμπειρία EuroLeague. Ο Χολ ήταν από τις λίγες διαθέσιμες ποιοτικές λύσεις που μπορούσαν να έρθουν με προσιτό συμβόλαιο. Και σε αυτό ο Ολυμπιακός έπραξε λογικά. Έκλεισε μια σταθερή μονάδα, με σωματικά και τακτικά χαρακτηριστικά που γνωρίζει και μπορεί να ελέγξει.
Όμως δεν μπορεί να είναι αυτή η τελευταία προσθήκη. Η Front Line χρειάζεται έναν ακόμα παίκτη, είτε stretch, είτε hybrid, είτε καθαρό 5άρι με πιο ευρύ ρεπερτόριο. Χρειάζεται εμπειρία, ποιότητα και κυρίως… διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αν όχι, ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να πάει στη νέα χρονιά με έναν κορμό που μοιάζει λειτουργικός μόνο αν όλα πάνε καλά. Αν υπάρξει τραυματισμός ή πτώση απόδοσης, η γραμμή ψηλών απλώς δεν θα φτάνει.
Είναι σημαντικό να γίνει σαφές, δεν πρόκειται για απόρριψη προσώπων ή επιλογών, αλλά για αξιολόγηση της συνολικής κατάστασης. Και αυτή τη στιγμή, η εικόνα δείχνει ότι ο Ολυμπιακός περιμένει την αγορά – περιμένει ένα κομμάτι που θα συμπληρώσει το παζλ. Και αν αυτό το κομμάτι δεν έρθει, ίσως δούμε μια χρονιά στην οποία θα κυνηγάει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να υποστηρίξει η γραμμή των ψηλών.
Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος πιέζει, τα φιλικά έρχονται και η EuroLeague δεν συγχωρεί «φθινοπωρινά πειράματα». Αν υπάρχει plan B ή plan C στο συρτάρι, η ώρα της αποκάλυψης πλησιάζει.


