Η μεταγραφή του Βασίλιε Μίτσιτς στην Χάποελ Ιερουσαλήμ μπορεί να ακούστηκε ξαφνική για πολλούς, όμως στην πραγματικότητα ήταν η κατάληξη μιας σειράς γεγονότων και αποφάσεων που δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Ο Σέρβος σταρ αποφάσισε να αφήσει πίσω του τη φήμη και την πίεση των τίτλων και να κυνηγήσει, ανοιχτά και δίχως ενοχές, το μεγαλύτερο δυνατό συμβόλαιο.
Η συμφωνία με τη Χάποελ “έκλεισε” στα σχεδόν έξι εκατομμύρια ευρώ – ποσό που δεν μπορεί να αγνοηθεί, ακόμα κι από ομάδες επιπέδου Ευρωλίγκας. Και αυτό ακριβώς έγινε. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, φερόταν επί μέρες ως φαβορί, όμως δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Καμία πρόταση, καμία επίσημη κίνηση – απλώς θόρυβος και φήμες. Η στάση του συλλόγου ήταν ξεκάθαρη: αν δεν βγαίνουν τα νούμερα, δεν υπάρχει λόγος να χτυπηθεί κανείς στο οικονομικό ταβάνι.
Η Φενέρ και ο Γιασικεβίτσιους προσπάθησαν – ή, τουλάχιστον, το σκέφτηκαν σοβαρά. Αλλά και εκεί η πραγματικότητα του οικονομικού ξεπεράσματος τους έβγαλε νοκ άουτ. Όταν η κουβέντα πάει στα 6 εκατομμύρια, μιλάμε πλέον για business που ξεφεύγουν από το αγωνιστικό σκέλος.
Ακόμα και η Ρεάλ Μαδρίτης, που φημίζεται για τις κινήσεις υπεροχής, προσπάθησε να μπει δυναμικά στο φινάλε. Όμως το “ταβάνι” της ήταν 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως. Ο Μίτσιτς είχε πάρει ήδη την απόφασή του.
Και η απόφαση αυτή δεν ήταν τίτλοι. Δεν ήταν σίγουρες κατακτήσεις ή επιστροφή στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήταν απλώς το υψηλότερο συμβόλαιο που μπορούσε να βρει στην Euroleague– και το βρήκε στην ομάδα που, μέχρι τώρα, δεν πρωταγωνιστούσε ούτε καν στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό κάτι λέει. Ο Σέρβος δεν ήθελε άλλο άγχος. Δεν γύρισε στην Ευρώπη για να κυνηγήσει τρόπαια, αλλά για να εξασφαλίσει την καριέρα του μετά το NBA.
Η Χάποελ, με αυτόν τον τρόπο, παίρνει έναν σούπερ σταρ. Όχι όμως έναν πεινασμένο κυνηγό τίτλων. Κερδίζει ένα τεράστιο όνομα, αλλά μένει να φανεί αν θα μπορέσει να το “χτίσει” και αγωνιστικά. Για τον Μίτσιτς, πάντως, το κέρδος είναι άμεσο, προσωπικό και – κυρίως – οικονομικό.
