Και εκεί που λες «δεν μπορεί, κάτι θα έχει μάθει», ο Γιώργος Μπαρτζώκας έρχεται να σου υπενθυμίσει ότι για να παίξεις στον Ολυμπιακό πρέπει να πληροίς βασικά κριτήρια: να έχεις ύψος, να είσαι καλός στην άμυνα και –κυρίως– να μην λέγεσαι Τι Τζέι Σόρτς. Ναι, καλά διάβασες. Ο κοντός αυτός τύπος που έχει κατακτήσει την Ευρώπη με ταχύτητα, δημιουργία και clutch εμφανίσεις, δεν «γέμιζε το μάτι» του κόουτς. Ούτε το ρόστερ του Ολυμπιακού, προφανώς.
Την ώρα που ο Παναθηναϊκός (ναι, αυτός ο Παναθηναϊκός) φαίνεται ότι κάνει την πρώτη του μεταγραφική βόμβα πριν καν τελειώσει το Final Four, ο Ολυμπιακός παραμένει θεατής, παρακολουθώντας τις εξελίξεις με τη γνωστή τακτική: υποτιμάμε, απορρίπτουμε, αιτιολογούμε. Για τον Σόρτς, λέει, υπήρχαν «ενδοιασμοί» λόγω του ύψους του και της αμυντικής του συνεισφοράς. Λες και μιλάμε για… παιδικό τουρνουά, όπου η επιλογή παικτών γίνεται με βάση το ποιος φτάνει το στεφάνι χωρίς να πηδήξει.
Ο Μπαρτζώκας, με συνέπεια που θα ζήλευε και το Ελβετικό ρολόι, επιλέγει για άλλη μια φορά να μην εμπιστευτεί το ταλέντο, τη σπίθα, τη δημιουργία. Να μην φέρει στην ομάδα κάποιον που κάνει τη διαφορά με την μπάλα στα χέρια και όχι απλώς μετράει τα εκατοστά. Και τώρα τι μένει; Να βλέπει τον Σόρτς με πράσινα, να βάζει 25 πόντους στο ΣΕΦ και να σκέφτεται ότι ίσως έπρεπε να κάνει ένα… δοκιμαστικό.
Γιατί αν δεν είναι αυτό προπονητική μυωπία, τότε τι είναι; Το μπάσκετ του 2025 δεν παίζεται πια με κορμιά και screen – παίζεται με μυαλό, ταχύτητα και προσωπικότητα. Όλα αυτά που ο Σόρτς έχει, και που ο Μπαρτζώκας μάλλον φοβήθηκε. Και τώρα; Τώρα θα χρειαστεί να τον αντιμετωπίσει.
Κι εμείς απλώς αναρωτιόμαστε: Πόσοι ακόμα παικταράδες θα χαθούν μέσα σε «λογικές» αποφάσεις; Πόσοι Σόρτς πρέπει να περάσουν από δίπλα μας μέχρι να καταλάβουμε ότι το μπάσκετ δεν παίζεται με μεζούρα και χρονόμετρα;
