Σημαντικές εξελίξεις στην Φενέρμπαχτσε, η οποία ετοιμάζεται να προχωρήσει σε γενναίο “λίφτινγκ” στη θέση του σέντερ. Όπως αποκάλυψε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο X (Twitter) ο Ιταλός δημοσιογράφος Αντρέα Καλτζόνι, η τουρκική ομάδα δεν θα ανανεώσει τα συμβόλαια των Κεμ Μπιρτς και Σερτάτς Σανλί, με αποτέλεσμα να ολοκληρώνεται η παρουσία τους στην Κωνσταντινούπολη.
Η επιλογή της Φενέρμπαχτσε δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη, δεδομένου πως κανείς από τους δύο ψηλούς δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά την περασμένη σεζόν. Ο Καναδός Μπιρτς ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και είχε ελάχιστη συνεισφορά, ενώ ο Τούρκος διεθνής Σανλί έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό, παρουσιάζοντας προβλήματα τόσο στην άμυνα όσο και στη συνέπεια στο σκοράρισμα.
Η τουρκική ομάδα αναδιαμορφώνει τον κορμό της ενόψει της νέας χρονιάς και φαίνεται πως το δίδυμο στη ρακέτα θα απαρτίζεται πλέον από τον Νικολό Μέλι και τον Τζίλσον Μπάνγκο, με τον τελευταίο να είναι ένα project που οι άνθρωποι της Φενέρ πιστεύουν πολύ.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως ο ρόλος του “5” κλείνει εκεί. Σύμφωνα με τον Καλτζόνι, η Φενέρ προχωρά ήδη στην αναζήτηση ενός ακόμα καθαρού σέντερ, με σκοπό να καλύψει το κενό με έναν παίκτη επιπέδου EuroLeague, που να μπορεί να σταθεί απέναντι στα μεγάλα ονόματα της διοργάνωσης.
Ο επαναπροσδιορισμός στη θέση “5” δεν είναι μια απλή προσαρμογή. Είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Φενέρ θέλει να επιστρέψει στην κορυφή, με πιο μοντέρνους και λειτουργικούς παίκτες στο σύστημα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Να πούμε την αλήθεια; Ούτε ο Μπιρτς, ούτε ο Σανλί θα λείψουν από κανέναν στη Φενέρ. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις παικτών που έχουν «βαρύ» βιογραφικό αλλά ελαφριά επίδραση στο γήπεδο. Το μόνο που προκαλεί απορία είναι γιατί άργησε τόσο η απόφαση. Δηλαδή, θέλατε και δεύτερη σεζόν για να δείτε ότι το paint είναι σαν… πεζοδρόμιο για τους αντιπάλους;
Το μόνο που μένει τώρα είναι να δούμε ποιον θα φέρει η Φενέρ για να πατήσει γερά εκεί μέσα. Αν κινηθεί έξυπνα (και όχι με τα περσινά πειράματα), μπορεί να καλύψει το κενό και με το παραπάνω. Γιατί το θέμα στη ρακέτα της Φενέρ δεν ήταν απλώς αγωνιστικό. Ήταν σχεδόν υπαρξιακό.
