Η υπόθεση του Μάικ Τζέιμς αποδεικνύει πως στον σύγχρονο μπασκετικό χάρτη, τα ονόματα γράφονται και… σβήνονται εύκολα, αλλά οι προσωπικότητες σπανίως περνούν απαρατήρητες. Ο Αμερικανός γκαρντ, που φλέρταρε ανοιχτά με την αποχώρηση από τη Μονακό, τελικά παραμένει στο ρόστερ της γαλλικής ομάδας για τη νέα σεζόν – τουλάχιστον… στα χαρτιά.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, ο ίδιος φαίνεται πως είχε ήδη στο μυαλό του άλλους προορισμούς. Ο πρόεδρος της Χάποελ Τελ Αβίβ, Όφερ Γιανάι, δεν δίστασε να αποκαλύψει πως ο παίκτης επικοινώνησε προσωπικά με την ομάδα για να εκφράσει την επιθυμία του να φορέσει τα ερυθρόλευκα της ισραηλινής ομάδας. Κι όχι μόνο αυτό: σύμφωνα με τον ίδιο, ο Τζέιμς «μιλάει κάθε βράδυ» με τον Δημήτρη Ιτούδη, με την ελπίδα να στήσει γέφυρα φυγής από τη Μονακό.
Όμως η υπόθεση δεν είναι τόσο απλή. Η Μονακό, παρότι έφτασε κοντά στο να λύσει το συμβόλαιό του, τελικά τον κράτησε. Όχι επειδή δεν είχε προτάσεις, αλλά γιατί ακόμα και στις μέρες μας, ένας παίκτης με το εκτόπισμα του Τζέιμς δύσκολα αφήνεται να φύγει χωρίς σκληρά ανταλλάγματα.
Ο Γιανάι ανέφερε με νόημα και τη γενικότερη εικόνα που διαμορφώνεται στη EuroLeague: «Υπάρχουν υπερομάδες – Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Φενέρμπαχτσε, Εφές. Η Μονακό είναι κι αυτή υπερομάδα. Η Ντουμπάι πρέπει να αποδείξει ακόμη πράγματα». Ένα σχόλιο που βάζει το πλαίσιο γύρω από την επιθυμία του Τζέιμς – ίσως ο ίδιος να μην νιώθει πλέον άνετα στη… λίστα των “υπερομάδων” ή να επιθυμεί έναν ρόλο πιο ξεκάθαρο και λιγότερο πιεστικό.
Πάντως, όσο ο Τζέιμς ανήκει (έστω και τυπικά) στη Μονακό, η Χάποελ θα μείνει απλά με τα όνειρα. Και οι φίλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα συνεχίσουν να απορούν: είναι ο Μάικ Τζέιμς παίκτης για τη Μονακό ή μήπως απλά χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα – μακριά από τους προβολείς, ίσως και μακριά από τους «γίγαντες»;
Για να σχολιάσουμε και λίγο ειρωνικά την είδηση! Τι πιο λογικό από το να θέλει ο Μάικ Τζέιμς –ο παίκτης που έκανε καριέρα πατώντας στα σαλόνια της EuroLeague– να πάει να… «σωθεί» στη Χάποελ! Ίσως εκεί να βρει επιτέλους την μπασκετική του γαλήνη, μαζί με τα βραδινά του τηλεφωνήματα στον Ιτούδη, με τον οποίο έχουν να ανταλλάξουν καλημέρα απο την εποχή της ΤΣΣΚΑ. Γιατί τι είναι τελικά το μπάσκετ, αν όχι μια σειρά από… μεταμεσονύχτιες κλήσεις και λυγμούς για χαμένες μεταγραφές;
