Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε… μπαλάρα. Δεν θύμισε έτοιμη ευρωπαϊκή μηχανή. Και κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο – όχι ακόμα. Αλλά αυτό που παρουσίασε στο πρώτο του φιλικό επί ολλανδικού εδάφους, απέναντι στην πιο έτοιμη (και φορμαρισμένη) Μπρέντα, αφήνει υποσχέσεις. Υποσχέσεις για μια ομάδα που δείχνει να χτίζεται με αρχές, συνοχή και όραμα, και κυρίως με το Champions League στο πίσω μέρος του μυαλού της.
Η νίκη με 3-2, σε ένα φιλικό που σηματοδότησε την έναρξη της νέας σεζόν για τους «ερυθρόλευκους», ήταν το λιγότερο. Το περισσότερο ήταν η εικόνα, το ποδόσφαιρο, η φρεσκάδα, η ενέργεια, ακόμα και οι πειραματισμοί του Μεντιλίμπαρ, που έδειξε ότι θέλει να δει, να μάθει και να εξελίξει, παρά να κρύψει.
Ολυμπιακός: Το restart ξεκίνησε με ενέργεια και προοπτική
Η νέα φανέλα έκανε το ντεμπούτο της και μαζί της μια νέα εποχή ξεκίνησε. Όχι με τυμπανοκρουσίες, αλλά με σοβαρότητα και κρυμμένη αυτοπεποίθηση. Και εκεί, στη μικρή κερκίδα των φίλων του Ολυμπιακού που δεν σταμάτησαν να τραγουδούν, φάνηκε πόσο πολύ περιμένει ο κόσμος αυτή τη χρονιά.
Στο γήπεδο, το πρώτο δεκάλεπτο ήταν χτύπημα καμπάνας. Δύο γκολ, μία ασίστ και ένα προσωπικό highlight για τον Σταύρο Πνευμονίδη, που ήταν ο άνθρωπος του αγώνα. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Ένα παιδί της νέας γενιάς, με φρεσκάδα, θράσος και καθαρό μυαλό. Όχι μόνο δημιούργησε το πρώτο γκολ για τον Γιάρεμτσουκ (6’), αλλά σκόραρε το δεύτερο με ψυχραιμία (10’), ενώ είχε και την ασίστ για το τρίτο – ένα υπέροχο γκολ του Λιατσικούρα, στην πρώτη του εμφάνιση με την ανδρική ομάδα.
Ναι, ήταν μόνο φιλικό. Ναι, οι Ολλανδοί δεν έβγαλαν δόντια. Ναι, ο Ολυμπιακός είχε και αδυναμίες, ιδίως στο δεύτερο μέρος όπου οι αλλαγές έριξαν τον ρυθμό. Αλλά ακόμα και τότε, το πρόσημο ήταν θετικό. Ο Μπότης έδειξε αντανακλαστικά, η άμυνα πήρε «τεστ πίεσης», ο Μεντιλίμπαρ έμαθε πράγματα και –πιο σημαντικό– έδωσε χρόνο σε όλους. Ο Καμπελά μπορεί να αποβλήθηκε στο φινάλε, αλλά κανείς δεν θα μείνει σε αυτό.
Αυτό που μένει είναι πως ο Ολυμπιακός δείχνει να ξεκινά κάτι σοβαρό. Χωρίς θόρυβο. Χωρίς φανφάρες. Με ρόστερ που αναμειγνύει παλιούς, νέους και πιτσιρικάδες με πείνα. Και με έναν προπονητή που έχει αποδείξει ότι του αρέσουν οι ομάδες που δουλεύουν σκληρά και αθόρυβα ανεβαίνουν.
Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε. Και αν το πρώτο βήμα είναι σημάδι, τότε αυτή η διαδρομή έχει κάθε λόγο να δημιουργεί προσδοκίες.
