Στο ποδόσφαιρο, η νίκη είναι πάντα αυτή που μένει. Αλλά μερικές φορές, η ήττα λέει περισσότερα για μια ομάδα απ’ ό,τι ένα «στεγνό» 1-0 ή 3-1 υπέρ σου. Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην έφυγε με βαθμό από το «Emirates», αλλά έφυγε με κάτι πιο ουσιαστικό: την αναγνώριση πως έχει χτίσει πλέον το ανάστημά του για να παίζει στα ίσια με ομάδες επιπέδου Champions League.
Απέναντι σε μια υπερηχητική Άρσεναλ, που αγωνιστικά και οικονομικά βρίσκεται σε άλλο… σύμπαν, η ομάδα του Μεντιλίμπαρ δεν κρύφτηκε, δεν φοβήθηκε και – το σημαντικότερο – δεν απαρνήθηκε τον εαυτό της. Δεν επιχείρησε να αλλάξει το DNA της, να γίνει κάτι άλλο για να «επιβιώσει». Αντίθετα, έμεινε πιστή στις αρχές της, έβγαλε ποδοσφαιρική ωριμότητα, διατήρησε συνοχή και αξιοπρέπεια σε κάθε λεπτό του αγώνα. Και αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη.
Η ήττα στην πρεμιέρα με την Πάφο πόνεσε. Γιατί ήταν ένα ματς που έπρεπε να πάρεις, γιατί έμοιαζε «διαχειρίσιμο», αλλά εκεί ο Ολυμπιακός δεν ήταν ακόμα έτοιμος. Η εικόνα του όμως κόντρα στην Άρσεναλ – μεστή, ανταγωνιστική και γεμάτη ποδοσφαιρική ουσία – έδειξε ότι το μέταλλο αυτής της ομάδας δεν είναι εύθραυστο. Ίσα ίσα. Είναι καμωμένο από εμπειρία, δουλειά και σωστό σχεδιασμό.
Δεν κέρδισε στο Λονδίνο, αλλά κέρδισε τον σεβασμό
Το πιο ενθαρρυντικό απ’ όλα; Ο Ολυμπιακός δεν έδειξε απλώς ότι «αντέχει» στο Champions League. Έδειξε πως ανήκει εκεί. Μετά από μια μακρά περίοδο που οι ελληνικές ομάδες πάλευαν απλώς για την παρουσία, ο Ολυμπιακός παλεύει για την ουσία. Δεν είναι κομπάρσος. Είναι μέρος του κάστ. Είναι ανταγωνιστής. Έχει αρχή, μέση και – πλέον – βάθος.
Δεν είναι τυχαία η κατάκτηση του Conference League. Δεν είναι σύμπτωση η περσινή του πορεία στο Europa League. Δεν είναι υπερβολή να πεις πως έχει αποκτήσει προφίλ ευρωπαϊκής ομάδας με συνέχεια και προοπτική. Και αυτό έχει τη σφραγίδα του Μεντιλίμπαρ, των παικτών αλλά και ολόκληρου του οργανισμού που χτίζει βήμα-βήμα μια ομάδα που ξέρει τι θέλει, πώς να το διεκδικήσει και πώς να αντιδρά όταν δεν το παίρνει.
Στο Λονδίνο, ο Ολυμπιακός έχασε στις λεπτομέρειες, όχι επειδή ήταν κατώτερος, αλλά γιατί η Άρσεναλ είναι σε φουλ ρυθμό, με περισσότερες λύσεις και φρεσκάδα. Αλλά αυτό που μένει είναι η εικόνα μιας ομάδας που δεν έχει ταβάνι. Που βελτιώνεται, που παλεύει και που – ναι – μαθαίνει ακόμα και μέσα από την ήττα.
Αν συνεχίσει έτσι, η πρόκριση στα νοκ άουτ δεν είναι απλώς στόχος. Είναι ρεαλιστικός στόχος. Γιατί όταν παίζεις σαν ομάδα Champions League, τότε κάποια στιγμή θα ανταμειφθείς και σαν τέτοια.
