Ο Ολυμπιακός έψαχνε απεγνωσμένα την πρώτη του νίκη στο φετινό Champions League και την βρήκε μέσα στο παγωμένο Καζακστάν, σε ένα ματς που κρίθηκε σε λεπτομέρειες, σε παρεμβάσεις από τον πάγκο και σε μια στιγμή ευφυΐας. Η Αστάνα είδε την Καϊράτ να λυγίζει από τον Θρύλο, αλλά το πώς φτάσαμε στο τελικό 0-1 δεν ήταν τόσο απλό. Και σίγουρα δεν ήταν τυχαίο.
Εκεί κρίθηκε το παιχνίδι
Όπως σχολίασε ο Κώστας Νικολακόπουλος στον bwinΣΠΟΡ FM 94.6, το ματς γύρισε οριστικά στο 62’. Μέχρι εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός είχε ένταση, είχε θέληση, είχε ευκαιρίες, αλλά του έλειπε μια σπίθα. Και τότε μπήκαν στο γήπεδο οι Ταρέμι και Στρεφέτσα.
Από τη στιγμή που πάτησαν χορτάρι, άλλαξε όλη η ροή.
Ο Ταρέμι έδωσε βάθος στο παιχνίδι, έγινε πηγή απειλής και κράτησε μπάλα όταν έπρεπε. Ο Στρεφέτσα έδωσε ταχύτητα και φρεσκάδα, άνοιξε το γήπεδο, δημιούργησε ρήγματα. Και ξαφνικά, μέσα σε λίγα λεπτά, ο Ολυμπιακός έμοιαζε άλλος.
Η μεγάλη στιγμή όμως ήρθε λίγο αργότερα.
Το πανέξυπνο γκολ του Ζέλσον, ένα τελείωμα-κόσμημα, έκοψε την ανάσα της Καϊράτ. Ήταν μια φάση που έδειξε καθαρό μυαλό, σωστή κίνηση στον χώρο και άψογη εκτέλεση.
Και πίσω απ’ όλα αυτά;
Η ευφυΐα του Μουζακίτη, που σε εκείνο το κρίσιμο διάστημα μοίραζε κάθετες σαν να είχε… GPS. Έβλεπε χώρους πριν τους δουν οι αμυντικοί, έδινε ρυθμό, δημιουργούσε διαρκώς καταστάσεις που έβαζαν την Καϊράτ σε πανικό.
Η επόμενη μέρα και το «τι θα μπορούσε να είχε γίνει»
Το 0-1 ήταν δίκαιο. Αλλά ο Ολυμπιακός ξέρει ότι βρίσκεται ακόμη σε λεπτή ισορροπία όσον αφορά την πρόκριση. Όπως είπε ο Νικολακόπουλος, οι πιθανότητες δεν είναι πολλές, όμως ο Θρύλος είναι μαθημένος να παλεύει μέχρι το τέλος.
Τα δύο παιχνίδια τέλη Ιανουαρίου με Λεβερκούζεν και Άγιαξ θα είναι σαν τελικοί. Και εκεί πρέπει να εξαντληθεί κάθε πιθανότητα.
Γιατί αν αυτός ο Ολυμπιακός είχε πάρει αυτά που δικαιούταν από τα ματς με Πάφο και Αϊντχόφεν, σήμερα θα μιλούσαμε για άλλη βαθμολογία. Για άλλες προοπτικές. Για έναν Θρύλο σε εντελώς διαφορετική θέση.
Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο «γιατί» της χρονιάς.
